Łoś jest zwierzęciem kopytnym należącym do rodziny jeleniowatych. Naturalnym siedliskiem tego gatunku jest leśna i leśno-stepowa strefa półkuli północnej. Łosie mają masywne ciało, pokryte ciemnobrązowymi, sztywnymi włosami, wysokim kłębiem, długimi cienkimi nogami i haczykowatą głową z mięsistą obwisłą górną wargą.

Jeden z największych jeleniowatych jaki kiedykolwiek żył, a zarazem posiadacz największego poroża spośród znanych nam przedstawicieli tej rodziny. Nie bez powodu zatem jeleń olbrzymi otrzymał swą nazwę. Podkreśla ona z pewnością jego najbardziej wyraźne cechy – duże rozmiary ciała i „korony” (czyli poroża) wieńczącej jego głowę. Czy ta „korona” mogła okazać się przekleństwem jelenia olbrzymiego? W jaki sposób kostny twór w postaci łopatowatego poroża mógł przyczynić się do wyginięcia całego gatunku? Na te pytania postaramy się odpowiedzieć w ssakiRząd: parzystokopytneRodzina: jeleniowateRodzaj: MegalocerosGatunek: jeleń olbrzymi (Megaloceros giganteus)Jeleń olbrzymi, łoś irlandzki (Megaloceros giganteus)Datowanie i występowanieWiększość odkrytych szczątków jelenia olbrzymiego datowana jest na ok. 11 000 lat temu, ale pierwsi przedstawiciele tego gatunku pojawili się na naszej planecie ok. 400 000 lat temu, czyli w okresie plejstoceńskim. Najmłodsze odnalezione pozostałości tego potężnego ssaka ocenia się natomiast na ok. 7700 część kości jelenia olbrzymiego wykopano z ziemi irlandzkiej, ale zwierzęta te nie były ściśle związane z tą krainą. Przebywały bowiem w całej Europie, a także północnej Azji i olbrzymi, łoś irlandzki (Megaloceros giganteus)CharakterystykaWyglądTen imponujących rozmiarów ssak mierzył ok. 2 m wysokości w kłębie i mógł osiągać ciężar 540-600 kg (największe znane osobniki mogły ważyć nawet 700 kg i więcej). Swymi gabarytami przypominał więc współczesne łosie z podgatunku alaskańskiego (Alces alces gigas). Charakterystyczną cechą tego stworzenia było ogromne poroże, osiągające maksymalną rozpiętość 3,65 m. Piękne łopaty nie należały jednak do lekkich – mogły ważyć nawet 40 olbrzymi, łoś irlandzki (Megaloceros giganteus)Funkcje porożaTak potężnego poroża nie spotkamy dzisiaj u żadnego zwierzęcia. Z pewnością robiłoby niesamowite wrażenie na obserwujących. Pojawia się jednak pytanie, po co jeleniowi olbrzymiemu aż tak duże i ciężkie poroże? Teorii na ten temat powstało z hipotez głosi, że pod wpływem działania doboru płciowego poroże stawało się coraz większe – samce używały ich w walkach o dostęp do samic. W pewnym momencie stało się ono tak niewygodne (np. niemożność pochylania i przekręcania głowy), że jelenie nie były w stanie prowadzić normalnego żywota, co w konsekwencji doprowadziło do ich Jay Gould w roku 1974 udowodnił jednak, że wielkość poroża jelenia olbrzymiego była proporcjonalna do wielkości ciała, ale nie wyklucza to faktu, że rozmiar poroża miał znaczący wpływ na powodzenie rozrodcze (im większe łopaty, tym większa atrakcyjność dla samic, co wiązałoby się z przekazywaniem swoich genów). Według wcześniejszych wyników badań, położenie poroża uniemożliwiało walki między samcami. Pomagałoby za to w prezentowaniu go samicom i straszeniu rywali. Wbrew jednak tej hipotezie, w roku 1987 Kitchener udowodnił, że poroże jeleni olbrzymich służyło im nie tylko do straszenia innych samców i przyciągania partnerek, ale również do walk. Udało się również ustalić, że jelenie te zrzucały poroże cyklicznie – nowe pojawiało się w czasie sezonu stwierdzili, że w niekorzystnych warunkach środowiskowych masa ciała oraz poroże jelenia olbrzymiego były mniejsze, niż u przeciętnych osobników. Nie wydaje się jednak, aby różnice te były olbrzymi, łoś irlandzki (Megaloceros giganteus)Przyczyny wymarciaPrzez długi czas za główną przyczynę wyginięcia gatunku uznawano gigantyczne poroże (pomijano w tych teoriach jednak kwestię stosunku wielkości poroża do ogólnej wielkości ciała).Współcześnie sugeruje się, że jedną z przyczyn wymarcia jelenia olbrzymiego były polowania ze strony pierwszych ludzi. Mimo to wpływ człowieka na zniknięcie jelenia olbrzymiego z eurazjatyckiego krajobrazu nie jest do końca część naukowców uważa, że ostateczną przyczyną wyginięcia gatunku okazały się zmiany klimatu i, co za tym idzie, zmiana szaty roślinnej. Spożywane do tej pory pokarmy roślinne przestały istnieć, a nowe nie nadawały się do jedzenia przez te potężne ssaki. Niektóre badania sugerują, że nie chodziło jednak o rodzaj pokarmu, ale raczej o jego ilość – z czasem pożywienia dla jeleni mogło być coraz mniej. W roku 2000 Silvia Gonzalez, Andrew Kitchener oraz Adrian Lister opublikowali artykuł, w którym napisali, że zmniejszenie gęstości lasów w późnym plejstocenie zmniejszyło liczbę ważnych pokarmów roślinnych. To z kolei doprowadziło do zmniejszenia gabarytów poroża (będącego ważnym elementem doboru płciowego) i całego ciała. Skutkiem tego mogło być powolne wymieranie jeleni zmniejszenie poroża to tylko skutek, a nie przyczyna upadku gatunku. Najnowsze, odkryte na Syberii szczątki jelenia olbrzymiego (datowane na 7700 lat temu) nie wykazały jednak spadku składników odżywczych. Pochodzą one z regionu o klimacie kontynentalnym, gdzie zmiana szaty roślinnej (jeszcze?) wtedy nie olbrzymi, łoś irlandzki (Megaloceros giganteus)Szczegółowe dane/wymiaryJeleń olbrzymi (Megaloceros giganteus)Wysokość w kłębie: 2 mWaga: 540-600 kg, największe osobniki mogły ważyć 700 kg i więcejRozpiętość poroża: do 3,65 mWaga poroża: do 40 kgDatowanie: 400 000-7700 lat temuOkres: Środkowy plejstocen – środkowy holocenWystępowanie: Eurazja, północna AfrykaJeleń olbrzymi, łoś irlandzki (Megaloceros giganteus)Jeleń olbrzymi, łoś irlandzki – ciekawostkiJeleń olbrzymi posiadał największe poroże spośród wszystkich znanych przedstawicieli rodziny języku angielskim jeleń olbrzymi zwie się irish elk – „irlandzki łoś”.Jeleń olbrzymi widnieje na herbie Irlandii zbiór szkieletów jeleni olbrzymich można podziwiać w Muzeum Historii Naturalnej w olbrzymi został wybrany przez Long Now Foundation na potencjalnego kandydata do odrodzenia we współczesnych ewolucyjny, według którego zmiany zachodzące w organizmach nie wynikały z doboru naturalnego, ale pod wpływem wewnętrznej lub zewnętrznej „siły napędowej” w obrębie grupy (rodu) nosi nazwę ortogenezy. W przeszłości jeleń olbrzymi uznawany był za idealny przykład ortogenezy. Uważano bowiem, że w obrębie tej grupy zwierząt wewnętrznym, liniowym rozwojem obciążone było poroże, które w pewnym momencie osiągnęło gigantyczne rozmiary. Według tej teorii poroże jeleni olbrzymich było tak duże, że zwierzęta nie mogły ich unieść lub zaplątywały się w gałęzie drzew, co znacznie wpłynęło na ich olbrzymi, łoś irlandzki (Megaloceros giganteus)PolecamyZwierzęta wymarłeJelenieSarnyWymieranieHistoria wymierania gatunków

W naszym leksykonie definicji krzyżówkowych dla wyrażenia ryba z rodziny jesiotrowatych znajduje się prawie 9 definicji do krzyżówki. Definicje te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową. Definicje te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową.

Sarny to dzikie zwierzęta z rodziny jeleniowatych. Bardzo często można natknąć się na ich spore grupki w polach i ogrodach, nieopodal lasów. Wiele osób, które widzą je na własne oczy, zapewne zastanawia się, co jedzą sarny. Czy bliżej ludzkich siedzib jest pożywienie, które wyjątkowo je przyciąga? Jeżeli ty także chcesz wiedzieć, na czym opiera się dieta saren i czy ludziom wolno dokarmiać te zwierzęta, zapoznaj się z naszym tekstem! Tryb życia saren Sarny (Capreolus) w Polsce występują najliczniej na Pomorzu i Dolnym Śląsku. Zwierzęta zamieszkują gęsto zalesione tereny, choć zdarza się im podchodzić dość blisko ludzkich siedzib. Są zwierzętami żyjącymi w stadach. Określony teren zamieszkiwany jest przez dobrze znające się towarzystwo kilku osobników. Sarny prowadzą osiadły tryb życia, choć w okresie zimowym zdarza się im odbywać dość długie wędrówki. Pożywienie jest wówczas słabiej dostępne, a zwierzaki muszą poświęcić więcej czasu i energii na jego poszukiwanie. Co jedzą sarny? To zwierzęta roślinożerne, a ich dieta różni się w zależności od pory roku i dostępności poszczególnych gatunków roślin. Na ich jadłospis składają się zarówno elementy drzew i krzewów, jak i liczne trawy, grzyby, porosty. Dieta saren podczas cieplejszych pór roku Wiosną i latem sarny odżywiają się głównie trawami i roślinami zielonymi. Nie gardzą także liśćmi drzew i krzewów. Zwierzęta uwielbiają również owoce. Jedzą zarówno znalezione w lasach, jak i te, które zdarza im się „ukraść” z ogródków. Najczęściej są to: borówki;maliny;jagody. Co jeszcze jedzą? Sarny, jak wspomnieliśmy, lubią także próbować niektórych grzybów. Co jedzą sarny zimą? Zima bywa trudnym okresem dla wielu zwierząt. Nie inaczej jest w przypadku saren, które muszą wówczas znacząco zmieniać swoje nawyki żywieniowe. Co jedzą sarny podczas mrozów? Podstawą ich diety są pędy i łodygi roślin, które udaje im się odkopać spod śniegu. Sarny poszukujące pożywienia potrafią przedostawać się przez bardzo duże zaspy. Mogą nawet dokopać się do gołej ziemi, byle tylko znaleźć coś do jedzenia. Nie pogardzą także krzewami i paprociami. Czy w Polsce można dokarmiać sarny? Wiele osób chce wspomóc dzikie zwierzęta w czasie szczególnie mroźnych zim i zastanawia się, czy może dostarczać im dodatkowe pożywienie. Jakie są zasady w przypadku saren? Podczas dokarmiania zwierząt należy pamiętać, że oferowane posiłki nie powinny się nazbyt różnić od tego, co sarny jedzą w naturze. Kluczem jest odpowiednia selekcja roślin. W wielu polskich lasach możesz znaleźć paśniki, które zimą wypełniane są przez leśniczych. Znajduje się wśród nich siano, a specjalnie dobrane rośliny pomagają sarnom przetrwać szczególnie mroźne zimy. Czy możesz dokarmiać sarny samodzielnie? Skoro wiesz, co jedzą sarny, możesz mieć ochotę dać im coś, czymś się posilą, ale nie powinieneś samemu decydować się na dokarmianie saren. Tylko osoby mające odpowiednią wiedzę i doświadczenie mogą dobrać posiłki tak, aby zaspokajały głód oraz zapotrzebowanie zwierząt na konkretne składniki odżywcze. Jeżeli mimo to chcesz pomóc w podczas dokarmiania saren, zasięgnij potrzebnych informacji w wybranym leśnictwie. To, co jedzą sarny, możesz teoretycznie znaleźć lesie, na łące lub w ogrodzie. Pamiętaj jednak, że te zwierzęta muszą zyskać wystarczająco dużo energii (szczególnie zimą). Dokarmianie ich na własną rękę nie jest najlepszym pomysłem, jeśli nigdy wcześniej tego nie robiłeś i nie wiesz, ile pokarmu potrzebują.

RYBA Z RODZINY NOTOTENIOWATYCH, WYSTĘPUJĄCA GŁÓWNIE W WODACH SUBANTARKTYKI, U WYBRZEŻY ARGENTYNY, FALKLANDÓW, GEORGII POŁUDNIOWEJ I WYSP KERGUELENA - Krzyżówka. Poniżej znajduje się lista wszystkich znalezionych haseł krzyżówkowych pasujących do szukanego przez Ciebie opisu.

Należy wiedzieć, że różanka zamieszkuje dorzecze Amuru i Udy, rzeki Sachalinu oraz niektóre rzeki uchodzące do Morza Japońskiego. Natomiast podgatunek tej ryby występuje w jeziorach i rzekach Europy. Ciało różanki jest krótkie (4,3-9,5 cm), silnie wygrzbiecone, bocznie spłaszczone, a otwór gębowy mały, typu końcowego. Masa wynosi od 10-40 g. Ubarwienie różanki jest zmienne, grzbiet ma najczęściej barwę zielonoszarą, a boki są srebrzyste, lśniące, z długą, podłużną, mieniącą się, zielononiebieską wstęgą. Znów brzuch ma biały kolor z różowym połyskiem. Łuski są duże. Warto wiedzieć, że różanka preferuje wody stojące i wolno płynące, w których występują duże małże słodkowodne – szczeżuje i skójki. Prowadzi stadny tryb życia. Żywi się przede wszystkim roślinami wodnymi, niekiedy zjada także drobne bezkręgowce. W okresie rozrodczym, trwającym od kwietnia do czerwca, u samic różanki pojawia się długie, rurkowate pokładełko. Samiec w tym czasie przybiera szatę godową: dolna część jego ciała staje się czerwona, a grzbiet i tylna część ciała mienią się niebieskozielono. Należy wiedzieć, że gotowe do składania jaj ryby znajdują odpowiedniego małża i samica składa ikrę do jego jamy skrzelowej za pomocą długiego pokładełka wsuwanego do syfonu wyrzutowego mięczaka. W tym samym czasie samiec wydala nasienie, które zostaje zassane przez małża wraz z wodą przez syfon wpustowy. Do zapłodnienia ikry dochodzi w ciele bezkręgowca. Inkubacja jaj różanki w jamie skrzelowej małża trwa długo, 14-21 dni. Jest to związane z deficytem tlenu w ciele mięczaka. Kiedy narybek opuszcza schronienie, ma długość około 11 mm. Dojrzałość płciową młode różanki osiągają w wieku 2 lat. Co ciekawe, w okresie tarła różanki rozmnażają także małże. Uwalniają one do wody swoje larwy – glochidia, które przyczepiają się do ryb, w tym także różanek, i przez jakiś czas na nich pasożytują. Inne polskie nazwy różanki to: parynka, siekierka, płaskura, pukas. Warto dodać, że w Polsce różanka jest objęta ochroną gatunkową. Continue Reading

W naszym słowniku szaradzisty dla wyrażenia ryba z rodziny łososiowatych znajduje się prawie 21 definicji do krzyżówek. Definicje te zostały podzielone na 5 różnych grup znaczeniowych. Definicje te zostały podzielone na 5 różnych grup znaczeniowych.

Sarna europejska (Capreolus capreolus) Sarna jest najmniejszym przedstawicielem rodziny jeleniowatych w Europie. Posiada wysmukłe i zgrabne ciało o charakterystycznym rdzawo-rudym ubarwieniu sierści oraz krótki ogonek. Sarny są roślinożercami popularnie spotykanymi w lasach całej europejska zamieszkuje praktycznie całą Europę za wyjątkiem Irlandii, Islandii, Korsyki, Sardynii, Sycylii, Cypru i mniejszych wysp śródziemnomorskich. Na przełomie XIX i XX wieku obszar występowania sarny ogromnie się zmniejszył z powodu wpływu człowieka. W Polsce sarna występuje na obszarze całego kraju, chociaż jej zagęszczenie nie jest jednakowe w różnych regionach kraju- najwyższe jest w zachodniej części Polski. Według inwentaryzacji łowieckiej, liczebność sarny w naszym kraju wynosi ponad 700 000 osobników. Sarny zamieszkują praktycznie wszystkie siedliska w ramach swojego areału geograficznego. W Europie występują we wszystkich typach lasów, obszarach pokrytych roślinnością krzewiastą, torfowiskach i bagnach. Sarna bytuje również w większości w większości siedlisk stworzonych przez człowieka, jak plantacje leśne, tereny polno- leśne itp. Sarna jest roślinożernym generalistą pokarmowym, a o składzie jej pokarmu w różnych środowiskach i sezonach decyduje istniejąca baza żerowa. Sarny posiadają szeroką gamę sposobów komunikacji międzyosobniczej. Podstawowe znaczenie mają sygnały zapachowe w formie substancji chemicznych wydzielanych przez gruczoły szczoteczkowate umiejscowione na zewnętrznej stronie tylnych nóg; gruczoły metatarsalne, a u samców przez gruczoł czołowy( wydzieliną tych gruczołów samce znakują granice swoich terytoriów). Istotną rolę odgrywają również sygnały wokalne, których wyróżnia się 5 głównych typów: pisk, sapanie, szczekanie, wrzask i dźwięki pochodzenia niewokalnego. Sarna jest najmniejszym przedstawicielem rodziny jeleniowatych w Europie- masa dorosłych osobników badana w 11 różnych populacjach wynosi 20-32 kg, samice są nieco mniejsze. Długość ciała dorosłych zwierząt wynosi 79-131 cm, wysokość w kłębie 56-89cm. Sarna jest zwierzęciem średniej wielkości o wysmukłym i zgrabnym ciele. Posiada wysokie i cienkie nogi, a na głowie samców znajduje się niewielkie poroże. Ubarwienie ciała sarny w lecie jest rdzawo- rude, spód ma jaśniejszy kolor. W okresie zimowym sierść jest ciemniejsza, szarobrunatna. Na zadzie, wokół odbytu, występuje okrągława biało- żółtawa plama ( o średnicy ok. 15 cm, wyraźnie zaznaczona zimą, a słabiej widoczna latem. Sarny wykazują dość złożony system organizacji przestrzennej i socjalnej populacji. W lecie zwierzęta bytują albo pojedynczo, albo w grupach rodzinnych (samice z potomstwem). Natomiast w zimie prawie wszystkie znajdują się w grupach rodzinnych, które to ugrupowania stanowią postawę struktury socjalnej populacji. Okres rui przypada na drugą połowę lipca i pierwszą połowę sierpnia, co różni sarnę od innych gatunków jeleniowatych. Sarna różni się pod względem cyklu reprodukcyjnego od innych jeleniowatych, gdyż występuje u niej zjawisko ciąży przedłużonej: implantacja zarodka i jego dalszy rozwój następuje dopiero po 4-5 miesiącach, zwykle w styczniu. Samica rodzi najczęściej 2 młode, rzadziej 1 lub 3, a zupełnie wyjątkowo 4, najczęściej od połowy maja do połowy czerwca. Matka karmi młode mlekiem do wczesnej jesieni, czasami aż do grudnia, kiedy to młode koźlęta są już w pełni odchowane. Sarny padają łupem przede wszystkim rysi i wilków. W mniejszym stopniu narażone są na drapieżnictwo lisów, które przede wszystkim zabijają koźlęta. Głównymi czynnikami śmiertelności saren jest działalność człowieka, poprzez polowania, kolizje na szlakach komunikacyjnych czy mechanizację prac polowych. Sarny potrafią biec z szybkością 40km/h( a długość pojedynczych skoków przekracza nawet 6 metrów), przeskakują przeszkody o wysokości 1,5 metra, dobrze i wytrwale pływają. Bibliografia1) Okarma H., Tomek A. 2008 Łowiectwo. Wydawnictwo Edukacyjno- Naukowe H2O, Kraków: 231-235. 2) Amann G.: Ssaki i zwierzęta zmiennocieplne. Wyd. MULTICO, Warszawa 1994 3) Serafiński W., Wielgus – Serafińska E. : Ssaki. Wyd. PWN, Warszawa 1988 Autor opisu: Katarzyna Zwirska

Prosta, ale wciągająca gra WOW Guru to rodzaj gry, w której wszyscy prędzej czy później potrzebują dodatkowej pomocy, ponieważ w miarę przechodzenia prostych poziomów nowe stają się coraz trudniejsze. Dlatego ta strona jest stworzona z myślą o udzieleniu pomocy w WOW Guru Ssak z rodziny jeleniowatych odpowiedziach.

na tej stronie przyjrzymy się zwierzętom tajgi, w tym niektórym z najbardziej znanych zwierząt żyjących w biomie tajgi, a także kilku mało znanym gatunkom., zwierzęta żyjące w tajdze muszą być wytrzymałe i elastyczne: długie, mroźne zimy oznaczają, że przez większą część roku dostępna jest niewielka ilość pokarmu, a ziemia często pokryta jest śniegiem. adaptacje do życia w tajdze obejmują: hibernację w najchłodniejszych częściach roku, migrację w miesiącach zimowych; posiadanie grubej sierści do izolacji; i przechowywanie żywności latem do jedzenia w zimie., Więcej informacji na temat biomu taiga można znaleźć na tej stronie: czym jest Biom Taiga? Odkryj niesamowite rośliny tajgi tutaj: rośliny tajgi ze zdjęciami& fakty Szarawiec Arktyczny nazwa naukowa: Thymallus arcticus status ochrony: najmniejszy problem lipień Arktyczny to średniej wielkości ryba słodkowodna z rodziny łososiowatych (rodzina, która zawiera również ryby takie jak łosoś i pstrąg)., Jak wszystkie liliowce, ich najbardziej charakterystyczną cechą jest duża, żaglowata płetwa grzbietowa. lipień Arktyczny występuje w dobrze natlenionych rzekach i jeziorach w tajgowych lasach zarówno Ameryki Północnej, jak i Eurazji., Bears Brown Bear Grizzly Bear Scientific name: Ursus arctos Conservation status: Least Concern American Black Bear American Black Bear Scientific name: Ursus americanus Conservation status: Least Concern The brown bear is the largest predator found in the taiga biome., Największe samce dorastają do 600 kg wagi i stoją 9 stóp. (2,8 m) wysoki, gdy są podniesione na tylnych nogach. Wielkość jest bardzo zmienna pomiędzy osobnikami i podgatunkami. kilka podgatunków niedźwiedzia brunatnego żyje w tajdze, w tym niedźwiedź Grizzly (znaleziony w Ameryce Północnej) i niedźwiedź brunatny Euroazjatycki (znaleziony w Europie i Północnej Azji) Amerykański Niedźwiedź czarny występuje w tajdze (i innych siedliskach) Ameryki Północnej. Gatunek rośnie do maksymalnej masy około 1320 funtów. (600 kg) i wysokości ok. (2,1 m). Do 85% diety niedźwiedzia czarnego składa się z roślin.,out the brown bear here: Brown Bear Facts dowiedz się więcej o American black bear Facts Beaver North American beaver nazwa naukowa: Castor canadensis status ochrony: Least Concern bóbr eurazjatycki nazwa naukowa: Castor fiber status ochrony: najmniejszej troski istnieją dwa gatunki bobrów: bóbr północnoamerykański i bóbr eurazjatycki; występują one odpowiednio w tajdze Ameryki Północnej i Eurazji., oba gatunki bobrów są podobnej wielkości, z bobrem amerykańskim o największej odnotowanej wielkości, ale bóbr eurazjatycki jest średnio nieco większy. Kapibara jest jedynym gryzoniem większym od bobra północnoamerykańskiego. bobry odgrywają ważną rolę w Siedlisku tajgi. Budując zapory w rzekach i strumieniach, aby zapewnić sobie ochronę i źródło pożywienia, tworzą tereny podmokłe, które są ważnym siedliskiem dla innych tajgowych zwierząt., możesz dowiedzieć się więcej o bobrze północnoamerykańskim tutaj: fakty o Bobrze północnoamerykańskim żaba Borealna nazwa naukowa: Pseudacris maculata status ochrony: najmniejszy problem Tajga, z długimi zimami i zimnym klimatem, nie jest idealnym siedliskiem dla płazów. Jednym z gatunków, którym udaje się przetrwać na zimnej północy, jest borealna żaba chorus, płaza występującego w Kanadzie i niektórych częściach Stanów Zjednoczonych., żaba borealna jest stosunkowo małą żabą, nawet największe okazy mają poniżej 4 cm długości. Ma zielono-brązowe ciało, zwykle z trzema ciemniejszymi paskami biegnącymi wzdłuż grzbietu (chociaż kolory i oznaczenia są zmienne). wołanie gatunku przypomina palec biegnący po zębach grzebienia. miętus nazwa naukowa: Lota lota status ochrony: najmniejsze zagrożenie miętus jest słodkowodnym krewnym dorsza., Jest jedynym członkiem rodziny dorszy, który nie występuje w środowisku morskim. Gatunek występuje w północnych rejonach Ameryki Północnej, Europy i Azji. miętus ma długie, cienkie ciało z bardzo małymi łuskami, nadając mu wygląd sumy. Jego maksymalna waga i długość to 10 funtów. i 3. odpowiednio. Zwykle spotykany w głębokich, zimnych jeziorach i strumieniach, miętus, jak również obecny w biomie tajgi, jest również obecny dalej na południe., Karibu / Renifer nazwa naukowa: Rangifer tarandus status ochrony: wrażliwy Karibu, znany również jako renifer w Europie, jest dużym członkiem rodziny jeleniowatych, jeleniowatych. Ten roślinożerny gatunek jest jednym z największych zwierząt, które żyją w tajdze. Samice Karibu są jedynymi samicami jeleni, które hodują poroże. stada Karibu mogą zawierać setki tysięcy osobników, a niektóre stada migrują kilka tysięcy mil w ciągu roku., można dowiedzieć się więcej o tym gatunku tutaj: Caribou fakty Żmija Europejska nazwa naukowa: Vipera berus status ochrony: najmniejszej troski tajga nie oferuje szczególnie odpowiedniego siedliska dla gadów, a dla z tego powodu stosunkowo niewiele gatunków występuje w zimnych lasach północy. Jednym z gadów, którym udaje się zamieszkać w tajdze, jest żmija pospolita. Gatunek ten znajduje się dalej na północ niż jakikolwiek inny wąż., żmiję Europejską można rozpoznać po ciemnym, zygzakowatym wzorze biegnącym po grzbiecie. Mimo że gatunek jest jadowity, jego ugryzienie jest rzadko zagrażające życiu. Fisher nazwa naukowa: pekania pennant status ochrony: Least Concern fisher jest jednym z kilku mustelidów (członków rodziny łasicowatych, Mustelidae), które żyją w tajdze. Ten ssak wielkości kota jest również znany jako „fisher cat”, chociaż nie regularnie je ryby, ani nie jest członkiem rodziny kotów., rybak występuje w Kanadzie i północnych Stanach Zjednoczonych. Jest jednym z niewielu drapieżników, które regularnie atakują jeżozwierze. Orzeł złocisty nazwa naukowa: Aquila chrysaetos status ochrony: najmniejszy lęg chociaż zwykle nie występuje w gęstych lasach, można go znaleźć w otwartych regionach na skraju tajgi, zarówno w Ameryce Północnej, jak i Eurazji. Zajmuje także wiele innych siedlisk w bardziej umiarkowanych regionach., ze względu na złoto-brązowy kolor upierzenia, rozpiętość skrzydeł złotego orła może osiągnąć 88″ (224 cm). Poluje na ssaki, węże i ptaki, a także na padlinę. Szary Jay Zdjęcie: Cephas, cropped by nazwa naukowa: Perisoreus Canadensis Conservation status: Least Concern siwy jay jest jednym z mniejszych członków rodziny krukowatych Corvidae., Ma jasną twarz i klatkę piersiową, ciemnoszare skrzydła i, w zależności od podgatunku, całkowicie lub częściowo szarą głowę. siwy jay przeżywa długie, mroźne zimy tajgi, przechowując jedzenie jesienią. Pojedynczy siwy jay może ukryć jedzenie w tysiącach miejsc i jest w stanie zapamiętać, gdzie są nawet kilka miesięcy później., Wielka Sowa szara nazwa naukowa: Strix nebulosi stan ochrony: najmniejszy niepokój Wielka Sowa szara (Wielka Sowa szara w brytyjskim angielskim) jest jedną z największych sów na świecie pod względem długości, ale większość jej pozornej masy składa się z grubego upierzenia; kilka innych gatunków sowy sowy są cięższe. gatunek jest krepuskularny (aktywny o zmierzchu i świcie) i żywi się prawie całkowicie nornikami. Sowa Siwa występuje w tajgowych lasach zarówno Ameryki Północnej, jak i Eurazji., Rysie Euroazjatycki Rysiek Rodzaj: Rysiek kanadyjski Rysiek nazwa naukowa: Lynx Canadensis status ochrony: least concern Ryś euroazjatycki nazwa naukowa: Lynx lynx status ochrony: least concern rysie są dzikimi kotami z rodzaju Lynx. Istnieją cztery gatunki rysiów, z których dwa, Ryś Kanadyjski i ryś Euroazjatycki, są szczególnie związane z biomem tajgi., Ryś (inny członek rodzaju rysia) również można znaleźć w tajdze, ale występuje również w siedliskach umiarkowanych, a nawet pustynnych. rysie są zazwyczaj zwierzętami samotnymi. Polegają na ukryciu, aby złapać swoją zdobycz, która składa się głównie ze ssaków i ptaków. Ryś Euroazjatycki – największy z rysi – celuje w zwierzęta tak duże, jak jelenie, a nawet młode łosie. Ryś kanadyjski żeruje głównie na Zającu śnieżnym., możesz dowiedzieć się więcej o tym gatunku tutaj: fakty rysia eurazjatyckiego Łoś nazwa naukowa: Alces alces status ochrony: najmniejszej troski Łoś jest czasami nazywany łosiem w Europie. Jest to największy członek rodziny jeleni, z największymi bykami stojącymi 6,5 stopy. (2 m) na ramieniu i ważący do 700 kg (1543 lb.). od wiosny do późnej jesieni samce łosi są łatwo rozpoznawalne po rozmiarach i dużych porożach palmowych., (Poroża Palmate są szerokie i płaskie z krótkimi punktami.) Poroże wylewa się zimą i zaczyna odrastać wiosną. zarówno samiec, jak i samica łosia mają długą twarz, długie górne wargi i fałd skóry znany jako dewlap, który wisi pod brodą. łosie są roślinożercami żywiącymi się szeroką gamą roślin, w tym roślinami wodnymi. możesz dowiedzieć się więcej o tym gatunku tutaj: fakty łosi komary Rodzina: Culicidae komary są małymi muchami z rodziny Culicidae., Samice komarów zyskują składniki odżywcze, żywiąc się krwią innych zwierząt i mają specjalne części ustne do przekłuwania skóry i pobierania krwi. komary są powszechne w tajdze, czasami tworząc duże chmury owadów. Chociaż zimowy mróz zabija wszystkie dorosłe komary, ich jaja mogą przetrwać w zamarzniętej wodzie, gotowej do wylęgu na wiosnę, nornik północny Photo: Zbyszek Boratyński (resized by ActiveWild.,com) nazwa naukowa: Myodes rutilus status ochrony: least Concern norniki, w tym norniki Północne, stanowią ważną część łańcucha pokarmowego tajgi. Te małe gryzonie stanowią główną część diety zwierząt, takich jak sowy i kuny. nornik północny występuje zarówno w Ameryce Północnej, jak i Eurazji. Żyje w tajdze, występuje także w tundrze. nornice można odróżnić od myszy po krótszych, bardziej owłosionych ogonach i mniejszych uszach., Sosna Grosbeak Photo: Cephas nazwa naukowa: pinicola enucleator status ochrony: least concern groszek sosnowy to duży, pulchny zięb, który żyje w tajdze i regionach górskich. Upierzenie samców jest czerwone, podczas gdy samic szaro-zielone. Obie płcie mają czarne skrzydła z białymi pręgami i potężnymi, zakrzywionymi czarnymi lotkami., kosaciec sosnowy wykorzystuje swój silny dziób do jedzenia nasion, orzechów i wielu innych substancji roślinnych, a także owadów. Gatunek ten rozmnaża się w tajdze i migruje na południe w chłodniejsze dni, zwykle docierając aż do krawędzi tajgi. Kruk (pospolity) nazwa naukowa: Corvus corax status ochrony: najmniejszej troski KRUK jest największym członkiem rodziny krukowatych Corvidae i najszerszym. Ten duży czarny ptak występuje w całej Ameryce Północnej i Eurazji., Kruk pospolity kojarzy się na całe życie i często widywany jest w parach. Można go odróżnić od kruków po dużych rozmiarach, diamentowym ogonie i akrobatycznych walcach w powietrzu. Red Crossbill nazwa naukowa: Loxia curvirostra status ochrony: Least Concern Crossbills to płetwy z charakterystycznymi banknotami, które krzyżują się na końcach. Samce mają czerwonawe upierzenie, podczas gdy samice są oliwkowozielone / szare. Konary są specjalnie przystosowane do chwytania otwartych szyszek sosnowych, dzięki czemu język ptaka może sięgnąć i usunąć nasiona., krzyżówka czerwona przenosi się tam, gdzie pokarm jest najbardziej obfity. Występuje w tajdze i umiarkowanych lasach w Ameryce Północnej i Eurazji, gdzie jest znany jako krzyżówka pospolita. Lis Czerwony nazwa naukowa: Vulpes vulpes status ochrony: najmniejsze zagrożenie Lis czerwony jest szeroko rozpowszechnionym i niezwykle elastycznym członkiem rodziny psów Canidae. Jest w stanie zamieszkać obszary dzikiej przyrody, takie jak lasy tundry i tajgi, ale może również żyć obok człowieka i zamieszkuje wiele dużych miast., większy niż jakikolwiek inny Lis (tj. członek rodzaju Vulpes), Lis czerwony poluje na wiele małych ssaków i ptaków, a także je padlinę. Zwykle poluje samotnie, wykorzystując wzrok i doskonałe zmysły słuchu i węchu. łosoś Rodzaj: Salmo w rzekach tajgi występuje kilka gatunków łososia, w tym chum, chinook i różowy łosoś. łososie są rybami wędrownymi, które wylęgają się i rozwijają w rzekach Słodkowodnych przed dotarciem do oceanu., Po osiągnięciu dojrzałości płciowej wracają do wód słodkich (często do miejsca, w którym się rodziły) w celu rozmnażania. coroczny bieg łososia tarłowego jest ważnym źródłem pożywienia dla wielu tajgowych zwierząt, w szczególności niedźwiedzi. syberyjski jeleń piżmowy nazwa naukowa: Moschus moschiferus status ochrony: wrażliwy jeleń piżmowy należy do innej rodziny, Moschidae, do „prawdziwych” jeleni w rodzinie jeleniowatych., Ich nazwa pochodzi od gruczołu piżmowego, występującego tylko u samców, który wytwarza substancję zapachową. syberyjski jeleń piżmowy występuje w tajdze Wschodniej Rosji. Jest to mały gatunek, który polega na swojej dużej prędkości i zwinności, aby uciec przed drapieżnikami. gatunek jest intensywnie polowany na piżmo, a jego populacja maleje., Zając śnieżny nazwa naukowa: Lepus americanus stan ochrony: najmniejszy niepokój szosa śnieżna bierze swoją nazwę od swoich dużych tylnych stóp, które są przystosowane do zapobiegania zapadaniu się zająca w śnieg, który pokrywa tajgę przez większą część roku. Futrzane podeszwy stóp zająca zapewniają zarówno przyczepność, jak i izolację od zimna. od września brązowy płaszcz zająca śnieżki staje się biały dla kamuflażu przed śniegiem. Wiosną proces ten ulega odwróceniu., możesz dowiedzieć się więcej o tym gatunku tutaj: Snowshoe Hare fakty Tiger nazwa naukowa: Panthera tigris status ochrony: zagrożony możesz myśleć o tygrysie jako o stworzeniu lasów tropikalnych, ale gatunek jest występuje także w tajdze rosyjskiego Dalekiego Wschodu. Tutaj największy członek rodziny kotów Felidae poluje na wiele średnich i dużych zwierząt, w tym wapiti, łosie i kilka innych gatunków jeleni., Tygrys syberyjski był kiedyś uważany za osobny podgatunek tygrysa, ale ostatnie badania wykazały, że istnieją tylko dwa podgatunki. Obecnie Tygrys syberyjski jest umieszczany w tym samym podgatunku, Panthera tigris tigris, co Tygrys bengalski i wiele innych wcześniej odrębnych podgatunków., możesz dowiedzieć się więcej o tym gatunku tutaj: Tiger Facts Wapiti/Elk nazwa naukowa: Cervus Canadensis status ochrony: najmniejszej troski Wapiti są również znane jako łosie, szczególnie poza Ameryką Północną. Są drugim co do wielkości przedstawicielem rodziny jeleniowatych (jeleniowatych); tylko łosie są większe. nazwa gatunku w Ameryce Północnej oznacza „biały” lub „biały zad” w języku rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej. poroże samca wapiti osiąga długość do 1,2 m (3,9 ft.)., Samce można usłyszeć, jak krzyczą do siebie podczas corocznej rutyny. Żuraw krzykliwy nazwa naukowa: Grus Americana status ochrony: zagrożony Żuraw krzykliwy bierze swoją nazwę od głośnego wołania, które słychać kilka mil stąd. Gatunek osiąga wysokość ok., i jest najwyższym ptakiem Ameryki Północnej. gatunek ten był kiedyś intensywnie polowany, a w latach trzydziestych XX wieku pozostało mniej niż trzydzieści żurawi krzykliwych., Dzięki staraniom konserwatorskim w dziczy przebywa obecnie około 250 dojrzałych osobników, ale gatunek jest nadal zagrożony. Żuraw krzykliwy rozmnaża się w tajdze i zimą migruje do południowych Stanów Zjednoczonych. Wilk nazwa naukowa: Canis lupus status ochrony: najmniejsze zagrożenie jeden z najbardziej znanych zwierząt tajgi, wilk jest zwierzęciem przystosowującym się do życia, które występuje również w wielu innych siedliskach. wilk jest największym członkiem rodziny psów Canidae., Żyje w grupach zwanych watahami, które są prowadzone przez parę Alfa. Wilki wykorzystują pracę zespołową, aby ścigać i chwytać swoją ofiarę. Rosomak nazwa naukowa: Gulo gulo status ochrony: najmniejszy lęg Rosomak jest największym żyjącym na lądzie członkiem rodziny łasicowatych, Mustelidae (Wydra morska jest najcięższa, ale większość swojego życia spędza w morzu). Podobnie jak wiele tajgowych zwierząt, Rosomak występuje zarówno w Ameryce Północnej, jak i Eurazji., choć wolverine jest przede wszystkim padlinożercą, znany jest ze swojej siły i dzikości. Ten ssak wielkości psa może pokonać zwierzęta tak duże, jak Karibu. możesz dowiedzieć się więcej o tym gatunku tutaj: Rosomak fakty Żubr leśny nazwa naukowa: Żubr pospolity Bison athabascae status ochrony (Żubr Amerykański): Bliski zagrożenia Żubr Leśny jest większy niż Żubr dwóch podgatunków żubra amerykańskiego (drugim jest żubr równikowy). Amerykański Bizon znany jest również jako „buffalo”., Choć jest to najcięższe zwierzę Ameryki Północnej, Łoś – kolejne zwierzę tajgi – jest wyższy. podgatunek żubra leśnego występuje w Kanadzie i na Alasce. W latach pięćdziesiątych XX wieku populacja około 200 zwierząt wzrosła do około 11 000. największy wolnożyjący Bawół leśny żyje w Parku Narodowym Wood Buffalo w Albercie w Kanadzie. Park został utworzony w 1922 roku w celu ochrony podgatunku.,”fde5ddbcf6″> fakty Odkryj zwierzęta z innych siedlisk: lista zwierząt z lasów deszczowych ze zdjęciami & fakty lista zwierząt antarktycznych ze zdjęciami & fakty lista zwierząt antarktycznych ze zdjęciami & fakty lista zwierząt antarktycznych ze zdjęciami iv id australijska lista zwierząt ze zdjęciami &fakty Afrykańska lista zwierząt ze zdjęciami &fakty zostań ekspertem od zwierząt królestwo zwierząt: najlepszy przewodnik zwierzęta od A do Z rybka akwariowa z karpiowatych - krzyżówka. Lista słów najlepiej pasujących do określenia "rybka akwariowa z karpiowatych": DANIO UKLEJA KARAŚ WELON BRZANKA JAŹ GRUBOWARG RYBA RAZBORA AKARA SKALAR NEONEK MIECZYK LESZCZ KIEŁB BRZANA GURAMI JELEC GUPIK SUMIK. Słowo. Jeleniowate (Cervidae) to rodzina ssaków, która liczy dziś 37 gatunków w 16 rodzajach. W Polsce żyją 4 gatunki z tej rodziny ssaków. Szczątki kopalne pochodzą od to duże zwierzęta o długich kończynach. Na głowie u samców występuje poroże w postaci rozgałęzionych wyrostków na kości czołowej, które zwykle zwierzęta raz w roku zrzucają. Samica renifera również ma poroże, co jest wyjątkiem wśród jeleniowatych. Boczne palce kończyn są szczątkowe. W uzębieniu brak górnych siecznych atlas z wykazem gatunków, przynależących do danej rodziny. Aby wyświetlić tylko polskie gatunki, użyj filtra Ukryj obce gatunki, który znajdziesz w panelu bocznym. Możesz także użyć innych ciekawych filtrów, dzięki którym wyświetlisz gatunki z określonego kontynentu, o określonym statusie zagrożenia wyginięciem lub w oparciu jeszcze o inne kryteria. Nasz atlas zawiera karty opisów gatunków wraz ze zdjęciami. Kliknij na nazwę gatunkową lub miniaturę zdjęcia, aby się dowiedzieć czegoś więcej na temat danego zwyczajny PLDama damaDaniel zwyczajny to rodzimy, piękny ssak z rodziny jeleniowatych, zamieszkujący obszary nizinne, niezbyt gęste lasy liściaste poprzecinane łąkami i polami uprawnymi. Żyje w stadach. Stare samce czasem żyją samotnie. Byki w okresie godowym staczają szlachetny PLCervus elaphusJeleń, zwany też szlachetnym, to piękny ssak łowny, występujący także w naszym kraju. Ciało pokryte brązowym futrem latem, szarym zimą. Kark i brzuch u samców nieco ciemniejszy. Na zadzie znajduje się jasna plamaJeleń wschodni PLCervus nipponJeleń wschodni, sika (Cervus nippon) to gatunek parzystokopytnego ssaka z rodziny jeleniowatych, obecny również w Polsce. Jest podobny do jelenia szlachetnego ale ma dużo mniejsze rozmiary. Dymorfizm płciowy jest PLAlces alcesŁoś to największy ssak z rodziny jeleniowatych, występujący w Polsce. Ma łopatowate lub konarowate poroże. Jego ulubionym środowiskiem są lasy z torfowiskami i trzęsawiskami, bagnami, europejska PLCapreolus capreolusSarna to często spotykany w Polsce ssak łowny zamieszkujący nasze pola, łąki i lasy. W Polsce ssak łowny. Samica (koza, siuta) jest mniejsza od samca. Samiec (kozioł) ma niewielkie bengalskiAxis porcinusAksis bengalski, dawniej jelonek bengalski (Axis porcinus) to gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych. Ma dość krótkie kończyny. Poroże pokaźne.♂♀Aksis czytalAxis axisAksis, nazywany także czytalem, to ssak z rodziny jeleniowatych o płowym lub rudym ubarwieniu sierści z Indii i Cejlonu. Na ciele szereg białych cętek wzdłuż grzbietu i boków. Spód ciała i ogon wyraźnie duvauceliiBarasinga to ssak z rodziny jeleniowatych z Indii. Samce mają silnie rozgałęzione poroże, które dochodzi do 1 m długości. Jest cenionym zwierzęciem tykoczelna, jeleń EldaRucervus eldiiBarasinga tykoczelna, jeleń Elda (Rucervus eldii) to gatunek ssaka z rodziny brunatna. Poroże tylko u samców i ma długi główny pień mezopotamskiDama mesopotamicaDaniel mezopotamski, daniel perski (Dama mesopotamica) to gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych, dawniej uważany za podgatunek daniela. Samiec ma masywne peruwiańskiHippocamelus antisensisHuemal peruwiański (Hippocamelus antisensis) to gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych. Sierść szorstka, brązowa, jaśniejsza od spodu. Na głowie niewielkie poroże, które posiada tylko jedno rozwidlenie.♂♀Jeleniak bagiennyBlastocerus dichotomusJeleniak bagienny (Blastocerus dichotomus), dawniej jeleń bagienny, to gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych. Umaszczenie płowe z jasnym spodem i ciemniejszymi nogami w dolnej czubatyElaphodus cephalophusJelonek czubaty (Elaphodus cephalophus) to gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych, bliski krewniak mundżaka. Szczeciniasta sierść jest brązowa, biaława na brzuchu. Głowa i szyja są ciemno umaszczone. Na głowie charakterystyczny czub z davidianusMilu to nie występujący już w dzikim stanie piękny gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych. Pochodzi z Chin. Cechą charakterystyczną milu jest bardzo długi ogon, wydłużona głowa, niewielkie uszy, cienkie kończyny, szerokie hemionusMulak to piękny ssak z rodziny jeleniowatych, pochodzący z Ameryki Północnej. Poroże ma taką cechę, że jego każdy pień jest rozgałęziony na prawie dwie równe chińskiMuntiacus reevesiMundżak chiński to podgatunek mundżaka - ssaka z rodziny jeleniowatych o krótkich nogach. Jest jednym z najmniejszych przedstawicieli jeleniowatych. Jest jednym z najmniejszych przedstawicieli laotańskiMuntiacus rooseveltorumMundżak laotański (Muntiacus rooseveltorum) nazywany też mundżakiem Roosvelta, to bardzo rzadki przedstawiciel rodziny jeleniowatych, którego niedawno odnaleziono po ponad 100 latach od ostatnich obserwacji. PuduPudu pudaPudu jest najmniejszym przedstawicielem jeleniowatych. Żyje w Ameryce Południowej. Cechą charakterystyczną jest bardzo krótkie poroże, nierozgałęzione, ledwo wystające ponad ren, karibuRangifer tarandusRenifer, zwany też renem albo karibu, to gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych. Jest zwierzęciem łownym oraz domowym. Umożliwia byt Lapończykom i innych ludów północy. Dostarcza mleka, skóry, mięsa i siły elaphus canadensisWapiti to nazwa amerykańskich podgatunków jelenia. Poroże może ważyć nawet 25 kg. Żyje w małych stadach po kilkanaście osobników. Jest płochliwy i gatunkiAxis calamianensisAxis kuhliiCapreolus pygargusjeleń białowargi (Cervus albirostris)Cervus canadensisjeleń bucharski (Cervus elaphus bactrianus)jeleń karłowaty (Cervus elaphus corsicanus)jeleń syberyjski (Cervus elaphus xanthopygus)jeleń Elda (Cervus eldi)Cervus hanglujeleń Dybowskiego (Cervus nippon dybovskii)jeleń japońśki (Cervus nippon nippon)Elaphodus cephalophusHippocamelus bisulcusjelonek błotny (Hydropotes inermis)Mazama americanaMazama bororoMazama briceniiMazama chunyiMazama gouazoubiraMazama nanaMazama nemorivagaMazama pandoraMazama rufinaMazama temamajeleń olbrzymi (Megaloceros giganteus †)Muntiacus atherodesMuntiacus crinifronsMuntiacus feaeMuntiacus gongshanensisMuntiacus montanusMuntiacus muntjakMuntiacus puhoatensisMuntiacus putaoensisMuntiacus truongsonensisMuntiacus vaginalisMuntiacus vuquangensisjeleń pampasowy (Odocoileus bezoarticus)jeleń bagienny (Odocoileus dichotomus)jeleń wirgiński (Odocoileus virginianus)Ozotoceros bezoarticusPudu mephistophilesRucervus schomburgkiRusa alfrediRusa mariannaRusa timorensisRusa unicolorWystępowanie i środowiskoNie występują jedynie w Australii i na Antarktydzie. Zajmują środowiska leśne (większość) i tereny życia i zachowanieGromadzą się w stada. Renifery odbywają dalekie zazwyczaj poligamiczne. Samce gromadzą kilka samic w haremy. W ciepłym klimacie rozmnażanie przebiega przez cały rok, w klimacie umiarkowanym okres rui przypada na jesień. Młode są często pokarm to liście drzew i i zagrożeniaWszystkie gatunki są łowne. Renifer ma duże znaczenie w gospodarce przyrodyPoniższy kalendarz zawiera wszystkie gatunki, które nie znalazły się w opisie żadnego rodzaju. Każdy rodzaj zawiera niezależny kalendarz ●●●● Aksis czytal: Okres godowy jelenia aksis. ◂▸ Daniel zwyczajny: Trwa okres godowy danieli ● Daniel zwyczajny: Na świat przychodzą młode daniele ● Daniel zwyczajny: Daniel zrzuca poroże ● Jeleń szlachetny: Jelenie zmieniają szatę na letnią ▸ Jeleń szlachetny: Na świat przychodzą młode jelenie ●▸ Jeleń szlachetny: Rozpoczyna się rykowisko jeleni ●▸ Jeleń szlachetny: Samiec jelenia zrzuca poroże ◂●●●●● Jeleń szlachetny: Rośnie poroże samców jelenia ◂●● Jeleń wschodni: Trwa ruja u jelenia wschodniego. ●● Jeleń wschodni: Sika rodzi młode. ◂●▸ Łoś: Trwa ruja łosia ◂● Łoś: Na świat przychodzą młode łosie● ●Łoś: Łosie zrzucają poroże ● Sarna europejska: Sarna zmienia szatę z zimowej (bardziej szarej) na letnią (rudobrązową) ● Sarna europejska: Rodzą się młode sarenki ● Sarna europejska: Kończy się wzrost nowego poroża sarny ● Sarna europejska: Samce saren zrzucają poroże ◂▸ Sarna europejska: Trwa okres rui u sarnyPokaż tylko bieżące wydarzeniaIle śpią ssaki?Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?Najmniejszy ssakJakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?Największy ssakKtóry z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?Jak dużo jedzą zwierzęta?Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?© 2014-01-09, RODZ-22 Niektóre treści nie są dostosowane do Twojego profilu. Jeżeli jesteś pełnoletni możesz wyrazić zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych. W ten sposób będziesz miał także wpływ na rozwój naszego serwisu.

To był daniel zwyczajny , ssak należący do rodziny jeleniowatych. To gatunek, dla którego naturalnym obszarem występowania jest obszar śródziemnomorski. Jednakże ze względu na wysokie walory użytkowe tego zwierzęcia, zostało ono introdukowane do niemalże 40 krajów na całym świecie, w tym również do Polski.

RakRekinReniferRopuchaRosomakRozgwiazdaRybaRybikRyśZwierzęta na literę R – opisyRosomak tundrowyZwierzę na R będące drapieżnym ssakiem z rodziny łasicowatych. Występuje w północnej części Kanady i USA oraz na północy owad o spłaszczonym, pokrytym łuskami ciele. Większość gatunków rybika zamieszkuje obszary leśne i łąkowe, gdzie żyją w korze obumarłych drzew, w ściółce czy w szczelinach skalnych. Niektóre gatunki zasiedlają domy, mieszkania i inne budynki. Są wtedy uznawane za na R, które oddychają za pomocą skrzeli a do poruszania się wykorzystują płetwy. Na świecie żyje ponad 32 tys. gatunków ryb, a w Polsce to drapieżne ryby, które zamieszkują tropikalne i subtropikalne morza, a niekiedy wpływają także do rzek. Ponadto jeden gatunek – rekin polarny występuje w zimnych wodach to skorupiak, którego ciało pokrywa twardy, chitynowy pancerz, a ich przednie odnóża przekształciły się w szczypce. W Polsce można spotkać 4 gatunki raków: raka szlachetnego, błotnego, pręgowatego oraz na R należący do rodziny jeleniowatych. Zamieszkuje północne krańce Ameryki oraz Eurazji. W zależności od gatunku dorosłe osobniki mogą ważyć od 55 do 320 kg. Głównym składnikiem diety reniferów są trawy, mchy i na R będące morskim drapieżnikiem. Rozgwiazdy żyją na dnie mórz i oceanów o zasoleniu większym niż 30‰ Jednak jeden gatunek – rozgwiazda czerwona – żyje w słodkich, jak na światowe standardy, wodach szaraTo największy gatunek ropuchy występujący na terenie Polski. Dorosłe osobniki dorastają do 13 cm długości. Ropuchy żywią się owadami, dżdżownicami, ślimakami bez skorupy czy na literę R będące drapieżnym ssakiem z rodziny kotowatych. Występuję w Północnej i Centralnej Azji, wschodniej części Europy oraz w Ameryce na literę RReniferRosomakRyjówkaRyśSprawdź inne kategorie na R Państwo na R Miasto na R Rzeka na R Góra na R Warzywa i owoce na R Kolor na R Roślina na R Rzecz na R Stolica na R Jedzenie na R Zawód na R

^{Renifery (Rangifer tarandus), ssaki z rodziny jeleniowatych, przystosowane do życia w warunkach arktycznych. Ich ciało osiąga długość do 200 cm, wysokość w kłębie do 140 cm (choć z reguły wynosi ok. 1 m), a ciężar do 300 kg.}

Żona jelenia – tak chyba najłatwiej zapamiętać, kim jest łania. Warto uściślić, że łanią nazywany jest osobnik rodzaju żeńskiego jeleniowatych, do których zalicza się daniele i jelenie. Sprawdź, gdzie mieszka łania, jak wygląda i jakie cechy wyróżniają ją na tle sarny. Jeleń – opis gatunku Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że również jeleń nie jest jednym gatunkiem, a raczej rodzajem ssaka, należącym do podrodziny jeleni. W tej formie obejmuje swoją obecnością nie tylko Europę łącznie z Polską, ale również Azję, Afrykę i Amerykę, głównie Północną. Gatunki jelenia W ramach badań udało się określić systematykę tej rodziny ssaków. Do jeleni w ten sposób zaliczyć można: jelenia wschodniego (Cervus nippon) – znanego również pod nazwą sika;jelenia szlachetnego (Cervus elaphus);jelenia kanadyjskiego (Cervus canadensis) – znanego jako wapiti, który przez długi czas uznawany był za podgatunek jelenia szlachetnego;jelenia białowargiego (Cervus albirostris) – zwanego również jeleńcem białowargim;jelenia kaszmirskiego (Cervus hanglu) – znanego jako hanguł. Co ciekawe, w większości jelenie te dzielą się na dodatkowe podgatunki zależnie od tego, w jakim miejscu akurat przebywają. Jelenie w Polsce W Polsce obecni są przedstawiciele kilku gatunków jelenia. Przede wszystkim jest to jeleń szlachetny, który dzieli się na następujące podgatunki: bieszczadzki – bytuje głównie w Bieszczadach, uznawany jest za największego i zdecydowanie najsilniejszego;mazurski – obszarem występowania są Mazury;pomorski – występuje przede wszystkim na Pomorzu;wielkopolski – przebywa głównie w Wielkopolsce. Jeleń wschodni w Polsce W Polsce spotkać można również nielicznych przedstawicieli jelenia wschodniego, zwanego siką. W naturze zwierzęta te występują przede wszystkim na obszarze Syberii i Tajwanu. Pod koniec XIX wieku gatunek został przewieziony w okolice Elbląga oraz Pszczyny. Obecnie rzadko kiedy można go spotkać w naturze, jest przede wszystkim hodowany na fermach. Pozyskuje się z niego: mięso;skóry;poroże. Jest też wypuszczany w kontrolowany sposób do środowiska w celu organizacji polowań. Jeleń – wygląd samca i inne cechy Jelenie szlachetne mają tak zwany wieniec, który jest rodzajem poroża z okrągłą tyką i zróżnicowaną liczbą odnóg, zależną od wieku samca. Największe z zasady jest poroże samca w wieku od 11 do 14 lat, wyhodowane w okolicach lata. Byki bytujące przede wszystkim w okolicach górskich, czyli Bieszczadach, mają poroże cięższe od innych podgatunków obecnych w Polsce. Z kolei łania nie ma poroża wcale. Rozmnażanie jeleni Łania już po drugim roku życia jest w stanie się rozmnażać. Zaloty odbywają się w trakcie rykowiska, które zwykle przypada na późne lato i wczesną jesień. Po ok. 7–8 miesiącach ciąży łania rodzi zwykle jedno do dwóch cieląt. Wycielenia przypadają zwykle na okolice maja. Młode po kilku dniach wędrują razem ze stadem, początkowo karmione mlekiem matki, z którego rezygnują mniej więcej w okolicach 10. miesiąca życia. Pomimo tego młode osobniki pozostają przy matkach nawet do trzeciego roku życia. Podczas pierwszej jesieni ich życia z futra znikają im charakterystyczne, białe plamki. Co ciekawe, jeleń wschodni i szlachetny mogą się krzyżować. To powoduje, że łanie i byki są często trudno rozpoznawalne i niełatwo przyporządkować je do konkretnego podgatunku. Odstrzał jeleni w Polsce W Polsce żyje około 200 tysięcy jeleni. Są one uważane za grubą zwierzynę łowną, na którą poluje się dla trofeów (poroża), a także skóry i mięsa. Zwierzęta te objęte są również okresami ochronnymi. Na przykład, na łanie nie można polować poza okresem od 1 września do 15 stycznia. Sarna a łania – różnice Jednym z podstawowych błędów jest niedostrzeganie różnicy między sarną a łanią. Tymczasem nie są to dwa określenia na samicę. Sarna to nazwa gatunku. W jego przypadku samica nazywana jest po prostu kozą. Z kolei łania to samica jelenia, ale nie tylko. Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że łanią nazywana jest również samica daniela, czyli gatunku pokrewnego, również należącego do rodziny jeleniowatych. Dlaczego większość ludzi myli sarnę z łanią? Trudność w zauważeniu różnic między sarną a łanią dotyczy nie tylko osób, które nie interesują się tą tematyką. Jest to powszechny błąd na przykład w książkach dla dzieci. Dotychczas różnice między nazwami samic znane były przede wszystkim środowisku leśników, przyrodników czy myśliwych. Obecnie wiedza ta się upowszechnia, co jest efektem większego zainteresowania przyrodą i ekologią. Wygląd i rozmiary Samice jelenia, czyli łanie, dorastają do maksymalnie 120 cm i osiągają wagę do 150 kg. Tymczasem kozy, czyli samice saren, rosną do maksymalnie 90 cm i osiągają masę ciała do 50 kg. Różnica jest więc bardzo duża! Samica jelenia – wygląd Łania jest nieco mniejsza od samca – gatunek ten cechuje dymorfizm płciowy. Zależnie od gatunku łanie mogą osiągać masę ciała do mniej więcej 110 kg przy stadzie, które żyje w dobrych warunkach i przy wielości źródeł pożywienia. Co wyróżnia samicę jelenia? Oczywiście nie ma ona poroża. W przypadku jelenia szlachetnego – podgatunku europejskiego – samice są brunatne (rdzawe latem, siwawe zimą) z ciemnym wierzchem głowy, szyją i podbrzuszem. W przypadku jeleni wschodnich ciało jest brunatne z białymi znaczeniami na spodzie i cętkami na tułowiu. Łania – pochodzenie nazwy Warto wiedzieć, jaką historię ma określenie łania. Choć na to nie wygląda we współczesnym języku polskim, łania pochodzi od… jelenia. Wbrew pozorom w językach prasłowiańskich oba te słowa miały ten sam człon. Najpierw powstał jeleń, a od niego żeński odpowiednik słowa, czyli łania. Choć może się to wydawać nietypowe, łania powstała od jelenia na takiej samej zasadzie, jak pani od pana! Wiesz już, jak wygląda żona jelenia i dlaczego nie jest to sarna. Łania jest w rzeczywistości większa nawet od kozła, czyli samca sarny. Ta wiedza pozwoli ci rozpoznać zwierzęta na pierwszy rzut oka, tak że nie będziesz mieć wątpliwości związanych z ich identyfikacją.

drobna ryba z rodziny karpiowatych: wobła: z rodziny karpiowatych, podgatunek płoci: KLEŃ: klonek, ryba z rodziny karpiowatych. strzebla: rodzaj ryb z rodziny karpiowatych: sapa: ryba z rodziny karpiowatych, mała Ostatnio dodane Komentarze Artykuł: | 2013-03-19 Kret to bardzo denerwujący szkodnik. Właściwie nie ma sposobów aby ochronić trawnik przed kretami. Zawsze znajdą sposób aby rozkopać ogródek. Artykuł: Łasica andrzej | 2013-02-26 Witam. Znacie może jakiś skuteczny sposób na pozbycie się łasicy z kurnika? Od pewnego czasu widzę ślady drapieżnika w kurniku i myślę, że to może być łasica. Artykuł: Maciej | 2013-02-17 Mam problem z lisem. Bardzo często podchodzi pod zabudowania, ostatnio widziałem go osobiście pod samą chlewnią. Boje się że może być wściekły, dlatego nie boi się ludzi i tak blisko podchodzi. Czy są jakieś służby odpowiedziale za usuwanie ... Artykuł: Kamil | 2013-02-04 Ładne zwierzątko ale w jedną noc potrafi wykończyć cały kurnik - niestety wiem to na własnej skórze Artykuł: lol | 2013-02-04 Kuna wyjadła mi ostatnio całą izolacjena poddaszu Artykuł: Orlik krzykliwy Kamil | 2013-02-04 Ostatnie orliki w Polsce występują juz tylko w Bieszczadach na terenie parku narodowego, szkoda to bardzo piękne ptaki Artykuł: Janek | 2013-01-24 Pozornie kuna wygląda bardzo ładnie. Taka sympatyczne niewinne zwierzątko. Ale mi narobiła takich strat w elewacji budynku, że szkoda gadać. Określenie "ssak z rodziny jeleniowatych" posiada 3 hasła. Inne określenia o tym samym znaczeniu to leśny ssak łowny z rodziny jeleniowatych; zwierzę z rodziny jeleniowatych; jeleniowaty z Laponii; ssak leśny; ssak łowny; krewna jelenia; kuzynka jelenia; grzyb lub ssak; płochliwy ssak; mniejsza od jelenia; ssak z łopatami; leśny ssak łowny; grzyb lub łowny ssak; grzyb lub ssak łowny. Jeleniowate to rodzina ssaków parzystokopytnych, w której skład wchodzi około 40 gatunków takich jak np. jeleń szlachetny, sarna, renifer, piżmowiec, jelonek błotny, mulak, pudu, łoś, daniel. Najmniejszym przedstawicielem jeleniowatych jest pudu, mierzący zaledwie 35 cm, zaś największym łoś, osiągający 2,5 m wysokości w kłębie. KlasyfikacjaGromada: ssakiPodgromada: ssaki żyworodneInfragromada: łożyskowceRząd: parzystokopytneRodzina: JeleniowateSarna (Capreolus capreolus) nie jest samicą jelenia szlachetnego, jak powszechnie się uważa. Podobnie jak jeleń szlachetny (Cervus elaphus) należy do jeleniowatych, jest jednak oddzielnym rodziny jeleniowatych (Cervidae) charakteryzuje obecność poroża inaczej zwanego szczątki jeleniowatych pochodzą z oligocenu. W plejstocenie występowały jelenie o potężnym porożu, jak jeleń olbrzymi. Od 400 tys. do 7 700 lat temu zamieszkiwał on północną Europę, północną Azję i północną Afrykę. Gabarytowo zbliżony był do łosia, osiągał ok. 2,1 m wysokości w olbrzymi posiadał poroże o rozpiętości ponad 3-metrowej, które ważyło około 40 kg. Tak jak dzisiejsze jelenie żywił się roślinnością. Człowiek pierwotny często polował na jelenie olbrzymie, co możemy wywnioskować, z pochodzących z tamtej epoki, rysunków naskalnychJeleniowate są doskonale przystosowane do biegu, posiadają długie, kształtne i silne nogi zakończone wąskimi, szpiczastymi racicamiCechy fizyczneCzłonków rodziny jeleniowatych charakteryzuje wysmukłe ciało, zwykle bardzo krótki ogon, a także silna szyja i zwężająca się ku dołowi głowa, której przednia część znajdująca się nad pyskiem jest zwana chrapami. Chrapy u prawie wszystkich jeleniowatych są pozbawione sierści, do wyjątku należą renifery, które mają owłosione chrapy. Jeleniowate są doskonale przystosowane do biegu, posiadają długie, kształtne i silne nogi zakończone wąskimi, szpiczastymi racicami, boczne niewykształcone palce kończą się tzw. szpilami (raciczkami). Jeleniowate mają dobrze rozwiniętą warstwą włosów wełnistych. Ich owłosienie może być gładkie lub szorstkie, latem jest plamiste, a zimą jednolite. Zwykle młode są wyraźnie plamiste, posiadają białe cętki tułowiu, a czasem także na szyi. Na tyle ciała jeleniowatych występuje tak zwane lustro, czyli jasna plama, która jest bardziej widoczna w zimie niż w lecie. Niektóre gatunki jeleniowatych mogą pochwalić się brodą, grzywą, czub lub kołnierzem. Jeleniowate zmieniają sierść dwa razy do posiadają poroże, nie rogi. Poroże od rogów różni także fakt, że co roku jest ono przez zwierzęta zrzucane, po czym znowu odrasta z wyrostków na kości nie rogiCzłonków rodziny jeleniowatych charakteryzuje obecność poroża inaczej zwanego wieńcem. Poroże często mylnie jest zwane rogami. Jednak w przeciwieństwie do rogów, które są utworzone ze zrogowaciałego naskórka, poroże zbudowane jest wyłącznie z tkanki kostnej bez uczestnictwa substancji od rogów różni także fakt, że co roku jest ono przez zwierzęta zrzucane, po czym znowu odrasta z wyrostków na kości rodzinie jeleniowatych posiadaczami poroża są wyłącznie samce, wyjątek stanowią renifery, u których poroże wyrasta także samicom. Z kolei niektórzy przedstawiciele jeleniowatych np. piżmowiec czy jelonek błotny nie posiadają poroża wcale. Jeleniowate żyją zwykle w stadach. Większość gatunków jeleniowatych jest poligamiczna, tworzą one tzw. stada haremowe, w których skład wchodzi wiele samic i tylko jeden są roślinożerne. Żywią się liśćmi, gałązkami i korą drzew i krzewów, trawą, owocami leśnymi, grzybami, żołędziami, buczyną nawet ziołami. Żerujące zwierzęta połykają niepogryzione rośliny, które trafiają do żwacza, jednej z komór dużego żołądka. Rozmiękczone w żwaczu kawałki roślin są zwracane przez przełyk i dokładnie przeżuwane, następnie zostają ponownie połknięte, wędrują do dalszych części żołądka, gdzie ulegają trawieniu. Przyswajanie trudnych do strawienia części roślin ułatwiają przeżuwaczom licznie występujące w ich przewodzie pokarmowym u jeleniowatych trwa od 6–10 miesięcy. Samica w zależności od gatunku rodzi zwykle od 1 do 4 żyją zwykle w stadach. Większość gatunków jeleniowatych jest poligamiczna, tworzą one tzw. stada haremowe, w których skład wchodzi wiele samic i tylko jeden samiec. Bywa jednak, że samce niektórych gatunków, szczególnie te starsze wybierają samotniczy tryb życia. Zwierzęta te osiągają dojrzałość płciową w wieku 0,5–3 lat. W porze godowej samce prowadzą pomiędzy sobą zażarte walki o względy samic. Ciąża trwa od 6–10 miesięcy. Samica w zależności od gatunku rodzi zwykle od 1 do 4 młode jelenie są wyraźnie plamiste, posiadają białe cętki tułowiu, a czasem także na zamieszkują lasy, lasostepy, tereny bagniste i tundrę wszystkich kontynentów z wyłączeniem Australii i w PolsceW Polsce przedstawicielami jeleniowatych są: sarna, jeleń szlachetny, łoś i daniel oraz introdukowany pod koniec XIX wieku jeleń wschodni inaczej sika (Cervus nippon).Największym z nich obok łosia jest jeleń szlachetny. W Polsce występuje we wszystkich większych kompleksach leśnych. Wybór środowiska przez jelenie jest zależny od pory roku. Głównym środowiskiem są nizinne i górskie lasy liściaste i mieszane. Ze względu na rozłożyste poroże, jeleniowate unikają terenów gęsto zakrzewionych. W populacjach jelenia szlachetnego zamieszkującego Polskę wyróżnia się kilka form w obrębie gatunku: jeleń bieszczadzki (najokazalszy), jeleń mazurski, jeleń wielkopolski i jeleń pomorski. Byki występujące w Karpatach i na Mazurach mają poroże zazwyczaj cięższe – 6-12 kg – pozostałe zaś ok. 3,5-8 kgW Polsce na 2011 rok odnotowano ok. 190 tys. sztuk jeleni szlachetnych i od kilku lat liczba ta systematycznie odnóg w porożu jelenia wzrasta wraz z wiekiem, aż do pełni jego rozwoju osobniczego (około 14 lat). Później wraz z wiekiem szlachetny (Cervus elaphus)U jelenia szlachetnego jak u wszystkich jeleniowatych wyraźny jest dymorfizm płciowy – samce są większe i cięższe od jelenia szlachetnego, zwane bykami, osiągają wagę porównywalną do wagi przeciętnego niedźwiedzia występującego w szlachetne żyją w stadach, które myśliwi w swojej gwarze określają chmarami. W stadzie przewodzi łania zwana licówką (przodownica), dokonująca wyborów w zakresie bezpieczeństwa, czy jadłospisu. Byki po ukończeniu 4 roku życia tworzą osobne chmary, na czele których stoi zazwyczaj młody byk. Starsze byki trzymają się z boku takiej chmary lub na jej końcu. Kiedy chmara wychodzi z gęstwiny na otwartą przestrzeń, stary byk wychodzi jako ostatni po chwili kamuflaż :)?CharakterystykaCiało jelenia szlachetnego latem pokryte jest brązowym i krótkim futrem, natomiast zimą sierść zmienia odcień na szary i staje się nawet dwa razy dłuższa i gęstsza od letniej. Kark i brzuch u samców jest nieco ciemniejszy. Linienie rozpoczyna się u dorosłych osobników z końcem kwietnia. Zimowe futro zaczyna rozwijać się we wrześniu, a całkowita zmiana sierści na zimową następuje w jeleni nazywane są bykami, samice jeleni to jelenia szlachetnego latem pokryte jest brązowym i krótkim futrem, natomiast zimą sierść zmienia odcień na szary i staje się nawet dwukrotnie dłuższa i gęstsza od występuje tylko u samców. Jest silne i okazałe, mocno rozgałęzione. Szczytowe rozgałęzienie nazywamy koroną. Rocznych samców mają nierozgałęzione poroże. Po roku poroże jest zrzucane, a na jego miejsce wyrasta nowe, które posiada 3-4 rozgałęzienia. Co roku u samów pojawiają się 1-2 nowe rozgałęzienia. Najbardziej okazałe poroże mają samce w wieku 10-15 lat. Zrzucanie poroża następuje z końcem zimy lub początkiem wiosny, a pełny wzrost nowego przypada na to okres godowy jeleni. W Polsce rozpoczyna się on w drugiej połowie września i trwa ok. 4 tygodni. Samce jeleni w tym czasie wydają głośne odgłosy, rozpoczynając tuż przed zachodem słońca, a kończąc niemal o świcie. Przez całą noc potężny, basowy ryk byków rozlega się echem na wiele kilometrów po okolicy. Rykowiskiem nazywamy również miejsce pojedynków byków w trakcie trwania okresu godowego oraz miejsce odbywania samych nazywamy również miejsce pojedynków byków w trakcie trwania okresu godowego oraz miejsce odbywania samych ochronaNaturalnymi wrogami jeleni są: wilki, rysie i niedźwiedzie. W naszym kraju jeleń szlachetny podlega okresowej ochronie. Na byki można polować w okresie: od 21 sierpnia do końca lutego, natomiast na łanie legalnie polować można od 1 października do 15 stycznia, zaś na cielaki od 1 października do końca jeleń ma sierść pokrytą białymi plamkami, które znikają osiągnięciu wieku 6 dane / wymiaryJeleń szlachetny (Cervus elaphus)Długość:samiec: 175-260cmsamica: 160-210 cmWysokość w kłębie: 95 -130 cmDługość ogona: 12 – 19 cmWaga: samiec: 160 – 240 kgsamica: 68 – 130 kgDługość życia:średnio na wolności: 10 – 13 lat (do 15 lat)w niewoli ok. 20 lat (rekordowo 23 lata).Samce jeleni w czasie rykowiska wydają głośne odgłosy, rozpoczynając tuż przed zachodem słońca, a kończąc o – ciekawostkiLiczba odnóg w porożu jelenia wzrasta wraz z wiekiem, aż do pełni jego rozwoju osobniczego (około 14 lat), a potem wraz z wiekiem szlachetne śpią w ciągu doby tylko 60-100 jelenie szlachetne na bokach i grzbiecie mają jasne cętki, które znikają w wieku około 6 szlachetne śpią w ciągu doby tylko 60-100 brunatnyŁośReniferOrzełDzikLisWiewiórki Najlepiej pasującymi hasłami do krzyżówki dla podanego opisu są: Hasła krzyżówkowe do opisu: COREGONUS MARAENA - RYBA Z RODZINY ŁOSOSIOWATYCH (SALMONIDAE) Hasło. Opis hasła w krzyżówce. SIEJA MIEDWIAŃSKA. Coregonus maraena - ryba z rodziny łososiowatych (Salmonidae) (na 16 lit.) SIEJA MIEDWIEŃSKA. Coregonus maraena - ryba z ^{Bagnik nadwodny Pajęczaki Osiąga do 2 cmm długości (wraz z odnóżami do 7 cm). Samice są nieco większe od samców. Ich ciało jest masywne, podłużne ciało. Może... zobacz szczegoły Biedronka dwukropka Owady Gatunek owada z rodziny biedronkowatych z rzędu chrząszczy. Osiąga 3,5 - 5,5 mm długości. Jej cechą charakterystyczną jest duża zmienność... zobacz szczegoły Biegacz granulowany Owady Biegacz granulowany ma małą głowę, jeśli porównać ją do reszty ciała, które ma kształt prostokąta, ale jest lekko szerszy w przedniej... zobacz szczegoły Biegus zmienny Ptaki Wielkością dorównują szpakom, samice są nieco większe od samców, ubarwione są jednakowo. W szacie godowej wierzch ciała rdzawobrązowawy... zobacz szczegoły Bielik zwyczajny Ptaki Dość powszechnie bielik jest błędnie uważany za orła, podczas gdy faktycznie należy on do innej podrodziny jastrzębiowatych – do myszołowów. Największy... zobacz szczegoły Bieżnica miętówka Owady Ćma biała, czarno nakrapiana, często przesiadująca na ścianach domów, prawie nie do zauważenia na tle jasnego tynku. Długość ciała... zobacz szczegoły Błotniak stawowy Ptaki Duży i drapieżny ptak wędrowny. Jest najcięższym spośród błotniaków, posiada długie skrzydła (ich rozpiętość waha się od 100 do 130... zobacz szczegoły Błyszczka spiżówka Owady Ćma o oryginalnej seledynowo-brązowej kompozycji kolorystycznej. Rozpiętość jej skrzydeł wynosi 28- 35 mm. Skrzydła przednie są brązowe... zobacz szczegoły Bocian biały Ptaki Gatunek dużego ptaka brodzącego. Upierzenie białe z czarnymi piórami na skrzydłach. Dorosłe ptaki mają długie czerwone nogi oraz długie... zobacz szczegoły Boleń pospolity Ryby Bolenie osiągają długość 50–75 cm i 6-8 kg masy ciała, maksymalnie 120 cm (masa ciała do 12 kg). Mają długie, wyciągnięte, bocznie... zobacz szczegoły Boleń pospolity Ryby Boleń osiąga długość od 50-75 cm i waży do 8 kg. Największy osobnik liczył sobie 120 cm i ważył 12 kg. Jego ciało jest długie, bocznie... zobacz szczegoły Bóbr europejski Ssaki Bóbr to największy gryzoń Eurazji: masa ciała dorosłego osobnika dochodzi do 29 kg, a długość - do 110 cm. Jest zwierzęciem silnie... zobacz szczegoły Brudnica mniszka Owady Brudnica to owad z rzędu motyli. U tego gatunku występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Rozpiętość skrzydeł samca sięga 3,5 cm, ma pierzaste... zobacz szczegoły Bursztynka pospolita Ślimaki Gatunek lądowego ślimaka z rodziny bursztynkowatych (Succineidae). Muszla przezroczysta, bursztynowego koloru, do której zwierzę nie... zobacz szczegoły Chruściki Owady Rząd owadów wodnych o przeobrażeniu zupełnym. Są stosunkowo niewielkich rozmiarów, od 2 mm do 4-5 cm. Największe znane chruściki zamieszkują... zobacz szczegoły Cietrzew zwyczajny Ptaki Cietrzew to duży ptak z rodziny kurowatych, jego ciało osiąga długość ok. 45 cm (samica) i ok. 62 cm (samiec). Rozpiętość skrzydeł... zobacz szczegoły Ciołek matowy Owady Gatunek chrząszcza z rodziny jelonkowatych, liczącej w Polsce 7 gatunków. Jest drugim co do wielkości - po jelonku - krajowym przedstawicielem... zobacz szczegoły Czapla biała Ptaki To największa biała czapla w Europie, wielkością dorównuje czapli siwej. Upierzenie ma śnieżnobiałe, w kątach dzioba żółty nieopierzony... zobacz szczegoły Czapla siwa Ptaki Długość ciała czapli mierzy od 85 do 100 cm, rozpiętość skrzydeł 155-175 cm, a masa jej ciała od do 3 kg. Długość ogona waha się... zobacz szczegoły Ćmy Owady Grupa motyli z reguły prowadząca nocny tryb życia. Trudno jednoznacznie wskazać różnice pomiędzy motylami dziennymi i ćmami. Podział... zobacz szczegoły Darownik przedziwny Pajęczaki Gatunek pająka z rodziny darownikowatych, rodzaju Pisaura. W Polsce pospolity. Darownik przedziwny ma charakterystyczne zaloty... zobacz szczegoły Drozd śpiewak Ptaki Gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae), zamieszkującego Eurazję. Wierzch ciała brązowy o ciepłym odcieniu,... zobacz szczegoły Dzięcioł czarny Ptaki Największy dzięcioł Europy, jednocześnie najskromniej ubarwiony. Słabo zaznaczony dymorfizm płciowy - jednolicie czarne samce są nieco... zobacz szczegoły Dzięcioł zielony Ptaki Spory ptak, mniejszy od wrony, ale większy od dzięcioła zielonosiwego. Wśród polskich dzięciołów jest mniejszy tylko od dzięcioła czarnego. Długość... zobacz szczegoły Dzik Ssaki Dzik to duży ssak o krępej budowie, z silnie rozwiniętą przednią częścią ciała i wyraźnie niższym zadem. Największe osobniki osiągają... zobacz szczegoły Gawron, gapa Ptaki Większy niż gołąb, wielkością dorównuje wronie, choć jest od niej smuklejszy. Upierzenie na całym ciele czarne z fioletowym, metalicznym... zobacz szczegoły Gągoł Ptaki Średniej wielkości wędrowny ptak wodny z rodziny kaczkowatych. Samiec, w okresie godowym, ma czarny wierzch ciała, a brzuch, szyję... zobacz szczegoły Gęś gęgawa Ptaki Gatunek dużego, wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Przodek gęsi domowej, od której gęgawa jest nieco mniejsza. Wymiary:... zobacz szczegoły Gil, gil zwyczajny Ptaki Gatunek małego ptaka z rodziny łuszczaków (Fringillidae). Wyróżniono jedenaście podgatunków P. pyrrhula: * P. pyrrhula pileata –... zobacz szczegoły Gliniarz naścienny Owady Owad dość duży (18-29 mm), smukły, czarny, cechą charakterystyczną jest połączenie odwłoka i tułowia „żółtą rurką”, częściowo żółte... zobacz szczegoły Glinik lulkarz Owady Gatunek owada z rzędu pluskwiaków, należący do pluskwiaków różnoskrzydłych, nadrodziny wtykokształtnych, rodziny wysysowatych. Jedyny... zobacz szczegoły Gnojka wytrwała Owady Gnojka może mieć długość od 1,5cm do 1,9cm. Włoski na jej ciele są żółtoszare, a odwłok ma czarny z żółtymi plamkami. Dorosłe... zobacz szczegoły Grotnik chabrowiak Owady Motyl nocny z rodziny miernikowcowatych Geometridae podrodziny Larentiinae. Rozpiętość skrzydeł: 20-22 mm. Bardzo żąrłoczne, jednocześnie... zobacz szczegoły Hurmak olchowiec Owady Najczęściej i najliczniej spotykana u nas stonka. Dorosłe owady mają długość 5-7 mm, silnie wypukłe ciało, są koloru fioletowo-ciemnogranatowego... zobacz szczegoły Jaskółka dymówka Ptaki Wygląd zewnętrzny Smukły, niewielki, niebiesko-czarny ptak o ceglastoczerwonym czole i podgardlu (pod którym metalicznie ciemnoniebieski... zobacz szczegoły Jaszczurka zwinka Gady Jaszczurka zwinka jest jednym z czterech gatunków jaszczurek zamieszkujących na terenie Polski. Jej ciało pokrywają ściśle do siebie... zobacz szczegoły Jaź Ryby Jaź to gatunek słodkowodnej ryby karpiokształtnej. Osiąga 40-50 cm długości i około 2 kg masy ciała. Wyciągnięte, dość wygrzbiecone,... zobacz szczegoły Jedwabnik morwowy Owady Jedwabnik jest gatunkiem nocnego motyla. Jego ciało jest duże, owłosione, koloru białego. Rozpiętość skrzydeł, pokrytych żyłkami, sięga... zobacz szczegoły Jemiołuszka Ptaki Ptak wędrowny wielkości szpaka o krępej sylwetce, zaostrzonych skrzydłach, bujnym gęstym upierzeniu i krótkim ogonie. Obie płci ubarwione... zobacz szczegoły Karaś pospolity Ryby Ciało mocno wygrzbiecone i krótkie, pokryte dużymi, równo ułożonymi łuskami. Płetwa grzbietowa bardzo długa, sięga niemal do nasady... zobacz szczegoły Karp Ryby Osiąga ponad 1 m długości i masę ponad 30 kg (rekord świata to 46,10 kg i 113 cm). Najcięższy złowiony w Polsce karp ważył 34 kg przy... zobacz szczegoły Kleń Ryby Kleń jest chętnie łowiony przez wędkarzy, jest cennym trofeum z uwagi na wyjątkową czujność i ostrożność. Jego mięso nie jest natomiast... zobacz szczegoły Kleszcze Pajęczaki Pajęczaki należące do podgromady roztoczy (Acari), traktowane jako grupa umowna lub jako nadrodzina Ixodoidea albo też jako podrząd... zobacz szczegoły Knapiatek brązowy Pajęczaki Jest brązowy, zaś na odwłoku znajduje się szarawy wzór. Osiąga od 5 do 9 mm, przy czym samiec jest mniejszy od samicy i ma delikatniejszą... zobacz szczegoły konik polski Ssaki Polska rasa konia późno dojrzewającego (3–5 lat) w typie kuca, długowiecznego, odpornego na choroby i trudne warunki utrzymania. Koniki... zobacz szczegoły Kormoran zwyczajny Ptaki Ptak osiąga długość ciała 85-93 cm, rozpiętość skrzydeł 132-140 cm. Samce są większe od samic, ale nie odróżniają się upierzeniem.... zobacz szczegoły Kos zwyczajny Ptaki Samiec jednolicie czarny z żółtym dziobem z czarnym końcem, jesienią staje się brązowy. Starsze osobniki mają dziób pomarańczowy, pełni... zobacz szczegoły Kowal bezskrzydły Owady Osiąga długość ok. 1 cm. Na odwłoku ma charakterystyczny czerwono-czarny wzór. U kowali bezskrzydłych występuje zjawisko polimorfizmu... zobacz szczegoły Kukułka zwyczajna Ptaki Kukułka to jedyny w Europie Środkowej pasożyt lęgowy. Podrzuca jaja do cudzych gniazd, jednak nie zawsze wykluwają się z nich pisklęta.... zobacz szczegoły Kumak nizinny Płazy Gatunek płaza z rodziny kumakowatych, blisko spokrewnionego z kumakiem górskim. Długość ciała do 6 cm, masa ciała do 6 g. Jest to płaz... zobacz szczegoły Kuna leśna Ssaki Gatunek niewielkiego ssaka drapieżnego z rodziny łasicowatych. Podobnie jak większość małych łasicowatych charakteryzuje się długim... zobacz szczegoły Kwiczoł Ptaki Gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny drozdów (Turdidae) wielkości kosa, o nieco dłuższych skrzydłach. Obie płci ubarwione... zobacz szczegoły Kwietnica różówka Owady Gatunek owada z rzędu chrząszczy, z rodziny poświętnikowatych (Scarabaeidae). Długość ciała waha się w granicach 1,4-2,3 cm. Dorosłe... zobacz szczegoły Kwietnik Pajęczaki Gatunek pająka z rodzaju Misumena, liczącego około 40 gatunków. Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiego słowa misúmenos - znienawidzony. Długość... zobacz szczegoły Leszcz Ryby Leszcz osiąga ponad 6 kg masy ciała i ponad 80 cm długości. Rekordowy okaz złowiony w 1912 w Finlandii ważył 11,5 kg, rekord Polski... zobacz szczegoły Lin Ryby Osiąga długość 30–40 cm i masę ciała 1–2 kg, wyjątkowo do 70 cm i 7,5 kg (Węgry, Rumunia). Ciało lina jest krępe, wygrzbiecone, okrągłe... zobacz szczegoły Lipień Ryby Gatunek słodkowodnej, zimnolubnej ryby łososiokształtnej. Dorasta przeciętnie do 30–40 cm. Jego średnia waga nie przekracza 1 kg. Ma... zobacz szczegoły Lotnica zyska Owady Lotnica zyska należy do motyli nocnych - ciem z rodziny pawicowatych. Zasiedla lasy liściaste i mieszane - głównie buczyny. Długość... zobacz szczegoły Łabędź niemy Ptaki Gatunek dużego, częściowo wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący Eurazję od Łaby i Półwyspu Jutlandzkiego... zobacz szczegoły Łoś Ssaki Łoś – to największy współcześnie żyjący gatunek ssaka kopytnego z rodziny jeleniowatych. Wyróżnia się charakterystycznym porożem i... zobacz szczegoły Mieniak tęczowiec Owady Mieniak tęczowiec to owad z rzędu motyli. Jego skrzydła mają rozpiętość nawet do 8cm. Skrzydła samca są czarno-brunatne z granatowym... zobacz szczegoły Miętus Ryby Długość przeciętnie od 60 cm do 120 cm, masa od 2 kg do 25 kg. W dotyku miętus jest bardzo miękki. Ciało ma kształt walcowaty,, w... zobacz szczegoły Mklik mączny Owady Jest podobny do mola, ale jest szkodnikiem magazynów zboża. Może osiągnąć 2,5cm rozpiętości skrzydeł, które są białawe z ciemnym... zobacz szczegoły Modliszka zwyczajna Owady Modliszka zwyczajna jest jedyną przedstawicielką modliszek w Europie Środkowej. Jest koloru zielonego (czasem żółtozielonego albo... zobacz szczegoły Mroczek późny Ssaki Mroczek jest jednym z największych nietoperzy żyjących w Polsce. Rozpiętość jego skrzydeł może sięgać nawet 38 cm, długość ciała dochodzi... zobacz szczegoły Mucha domowa Owady Pospolity owad występujący na całym świecie. Jest niewielka (samica jest większa od samca – osiąga do 7,5 mm długości), na ciemnoszarym... zobacz szczegoły Namiotnik jabłoniowy Owady Motyl z rodziny namiotnikowatych (Hyponomeutidae), szkodnik sadów jabłoniowych Europy i Azji. Nazwa pochodzi od kształtu oprzędu poczwarek... zobacz szczegoły nasosznik trzęś Pajęczaki Gatunek niewielkiego pająka charakteryzującego się długimi odnóżami. Ciało niemalże przezroczyste. Posiada on ośmioro oczu. Jest często... zobacz szczegoły Nastrosz topolowiec Owady Skrzydła o rozpiętości 70-86 mm, jasnoszare do szaroróżowych, z wyraźnymi, falistymi przepaskami. Biała plamka na żyłce poprzecznej... zobacz szczegoły Nitnikowce Zwierzęta Nitnikowce (Nematomorpha), drucieńce (Gordiacea) – typ zwierząt, bardzo długich, wodnych bezkręgowców, wcześniej klasyfikowanych jako... zobacz szczegoły Okoń pospolity Ryby Osiąga do 60 cm długości standardowej i masę ciała do 4,8 kg. Rekord Polski wagowy: 2,69 kg o długości 50 cm złowiony w ciepłym kanale... zobacz szczegoły Oleica fioletowa Owady Osiąga długość 10-32 mm. Podobnie jak u innych oleicowatych samice oleicy fioletowej posiadają nieproporcjonalnie duży odwłok. Skrzydła... zobacz szczegoły opaślik sosnowiec Owady Opaślik to owad z rzędu prostoskrzydłych, ale od innych pasikoników wyróżnia się silnymi, rozwiniętymi skocznymi odnóżami. Jest koloru... zobacz szczegoły Orlik krzykliwy Ptaki To jeden z najmniejszych gatunków z podrodziny orłów. Obie płci ubarwione podobnie: są jednolicie ciemnobrązowe, matowe z szarym odcieniem.... zobacz szczegoły Osa dachowa Owady Inwazyjny gatunek owada z rodziny osowatych (Vespidae). Długość ciała robotnicy mieści się w przedziale 11–16 mm, a królowej 16–20... zobacz szczegoły Ostrogłów polny Owady Owad z rodziny skoczkowatych. Jego długość ciała waha się od 5 do 8 mm. Dorosłe owady pojawiają się w lipcu i umierają we wrześniu.... zobacz szczegoły Owełnica lucernianka Owady Dorosłe okazy osiągają długość 3–4 mm. Ubarwienie pokryw skrzydłowych rdzawobrązowe z dwunastoma czarnymi plamkami ułożonymi w czterech... zobacz szczegoły Padalec zwyczajny Płazy Gatunek jaszczurki z rodziny padalcowatych zamieszkujący lasy i zarośla, zwykle umiarkowanie wilgotne, często w pobliżu wody. Głowa... zobacz szczegoły Padlinówka cesarska Owady Osiąga długość od 0,8cm do 1,2 cm. Zielony, metaliczny połysk występuje na tułowiu i odwłoku. Ma czarne nogi i żółte głaszczki. Dorosłe... zobacz szczegoły Pasikonik zielony Owady Gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae). Duży owad o długości ciała do 40 mm i skrzydłach wystających... zobacz szczegoły Paszkot Ptaki Gatunek średniego ptaka śpiewającego z rodziny drozdów (Turdidae). Wyróżniono trzy podgatunki T. viscivorus[3][4]: * Turdus viscivorus... zobacz szczegoły Paź królowej Owady Gatunek motyla dziennego z rodziny paziowatych (Papilionidae). Posiada żółte ubarwienie skrzydeł z czarnymi i niebieskimi wzorami,... zobacz szczegoły Pełzacz leśny Ptaki Gatunek małego ptaka z rodziny pełzaczy. Ptak o bardzo smukłej sylwetce, którą podkreśla jeszcze długi ogon i dziób. Obie płci ubarwione... zobacz szczegoły Perkoz dwuczuby Ptaki Największy polski perkoz. Brak dymorfizmu płciowego w upierzeniu. Podczas godów ma długą, białą szyję, na głowie dwa czuby koloru ciemnobrązowego... zobacz szczegoły Piecuszek Ptaki Wyraźnie mniejszy od wróbla. Obie płci ubarwione jednakowo i tych samych rozmiarów. Upierzenie na wierzchu ciała ciemniejsze - oliwkowozielone... zobacz szczegoły Pluszcz zwyczajny Ptaki Gatunek małego ptaka z rodziny pluszczy. Ma krępą sylwetkę, kulisty tułów i krótki, zadarty ogon. Posiada gęste, nieprzemakalne upierzenie,... zobacz szczegoły Płoć Ryby Ciało krótkie, wysoko wygrzbiecone, bocznie ścieśnione, w wodach ubogich w pokarm bardziej wysmukłe. Głowa krótka, szczęka nieco... zobacz szczegoły Ponowiec Owady Ponowiec to jeden z kilku chionobiontów, gatunku należącego do fauny naśnieżnej. Przedstawiciele tego gatunku przystosowane są do rozwoju... zobacz szczegoły Potwora buczynówka Owady Motyl jest barwy szarobrunatnej, z jasnym odcieniem na skrzydłach. Jego wielkość waha się od 58 do 65 mm. Jest zdolny do lotu od... zobacz szczegoły Przylepek moczarek Owady Jeden z bardziej charakterystycznych przedstawicieli rodziny miernikowcowatych, bardzo łatwy do rozpoznania. Pierwsza para skrzydeł... zobacz szczegoły Pstrąg potokowy Ryby Ryba z rodziny łososiowatych, należąca do gatunku Salmo trutta, ekologiczna odmiana troci atlantyckiej przystosowana do życia wyłącznie... zobacz szczegoły Pszczoła Owady Rodzaj pszczoła (Apis) obejmuje cztery gatunki: Apis cerana Fabr. – pszczoła wschodnia; Apis dorsata Fabr. – pszczoła olbrzymia; Apis... zobacz szczegoły Puszczyk zwyczajny Ptaki Puszczyk to najliczniejsza i najczęściej spotykana sowa Europy. Jest sową średniej wielkości, krępej budowy ciała. Ubarwienie bardzo... zobacz szczegoły Ropucha szara Zwierzęta Ropucha szara to największa z żyjących w Polsce ropuch. Bardzo mocno widoczny jest dymorfizm płciowy: samce są o wiele mniejsze. Ciało... zobacz szczegoły Rusałka ceik Owady Gatunek motyla z rodziny rusałkowatych (Nymphalidae). Skrzydła o rozpiętości 45–50 mm, silnie postrzępione, z wierzchu rdzawe z czarnymi... zobacz szczegoły Rusałka drzewoszek Owady Motyl z rodziny rusałkowatych, bardzo podobny do rusałki wierzbowca i rusałki pokrzywnika. W odróżnieniu od wierzbowca, drzewoszek... zobacz szczegoły rusałka pawik Owady Jest to najbardziej pospolity motyl Polski. Jego długość ciała sięga do 3,5 cm długości, a rozpiętość skrzydeł waha się od 50 do 55... zobacz szczegoły Rusałka pokrzywnik Owady Gatunek motyla z rodziny rusałkowatych. Skrzydła intensywnie zabarwione, czerwonoceglaste. Skrzydła przedniej pary mają liczne żółte... zobacz szczegoły Rybołów zwyczajny Ptaki Rybołów różni się pod kilkoma względami od innych dziennych ptaków drapieżnych. Jego palce są jednakowej długości, jego skoki są są... zobacz szczegoły Ryś Ssaki Ryś, ryś euroazjatycki (Lynx lynx) - gatunek lądowego ssaka drapieżnego z rodziny kotowatych, największy z rysi. Ryś jest też jednym... zobacz szczegoły Sandacz Ryby Ciało wydłużone, lekko bocznie spłaszczone, wzdłuż linii bocznej 55–77 łusek. Ma stosunkowo małą głowę. Jego otwór gębowy przedni,... zobacz szczegoły Sarna europejska Ssaki Sarna europejska to gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny jeleniowatych. Samica jest potocznie nazywana kozą, samiec rogaczem albo... zobacz szczegoły Sieja Ryby Ryba z rodziny łososiowatych. Ma śledziowate ciało, mniej lub bardziej wysmukłe. Głowa jest mała, o spiczastym, wyciągniętym pysku.... zobacz szczegoły Sielawa Ryby Inne nazwy to sielawa europejska, sielawa bałtycka, muranka. Ciało bocznie spłaszczone, oczy duże, otwór gębowy stosunkowo mały. Na... zobacz szczegoły Sikory, sikorowate Ptaki Rodzina ptaków z rzędu wróblowych obejmuje gatunki lądowe, nadrzewne, zamieszkujące półkulę północną i całą Afrykę. Należy do niej... zobacz szczegoły Smoilk sosnowiec Owady Długość 6-9 mm, dość krępa sylwetka ciała, barwa ciemnobrązowa z plamkami z żółtych włosków. Plamki te układają się na pokrywach w... zobacz szczegoły Sowa Ptaki Rząd ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Obejmuje gatunki drapieżne, które przystosowały się do polowania nocą i o... zobacz szczegoły Sójka Ptaki Gatunek średniego ptaka z rodziny krukowatych. Najbarwniejszy spośród ptaków krukowatych Europy. Dobrze rozpoznawalny nawet z daleka... zobacz szczegoły Stonka ziemniaczana Owady Stonka jest chyba najbardziej znanym szkodnikiem ziemniaków. Jest koloru żółtego, na tułowiu ma czarne plamki. Wielkością dochodzi... zobacz szczegoły Sum pospolity Ryby Druga co do wielkości ryba Europy i największa europejska ryba słodkowodna. Osiąga długość ponad 2 m i masę ciała ponad 100 kg. Ciało... zobacz szczegoły Szczeżuja pospolita Zwierzęta Gatunek małża z rodziny skójkowatych (Unionidae), żyje w wodach bieżących i stojących. Osiąga długość do 10 cm, ma muszlę jajowatą. Szczeżuja... zobacz szczegoły Szczupak pospolity Ryby Drapieżna ryba z rodziny szczupakowatych. Występuje wyłącznie w wodach słodkowodnych. Osiąga długość do 1,5 m i masę do 10 kg. Okazy... zobacz szczegoły Szeliniak sosnowy Owady Chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych. Długość 8-13 mm, sylwetka krępa, barki kanciaste, czułki usytuowane na końcu ryjka. Ciało barwy... zobacz szczegoły Ścierwica mięsówka Owady Duża muchówka (długość ciała 13–15 mm), szara z podłużnymi, ciemnymi smugami na tułowiu i jasno-ciemną szachownicą na odwłoku. Oczy... zobacz szczegoły Ślimak winniczek Ślimaki Winniczek to największy lądowy ślimak w Polsce, średnica muszli przeciętnie ok. 5 cm. Bywa eksportowany z Polski do Francji, gdzie... zobacz szczegoły Ślinik luzytański Ślimaki Należy do tzw. kompleksu ARVC obejmującego trudne w identyfikacji, podobne do siebie morfologicznie gatunki bliźniacze z rodzaju Arion:... zobacz szczegoły Tołpyga Ryby Gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych. Ceniona z powodu smacznego mięsa. Ma krępe ciało, lekko wydłużone, bocznie spłaszczone,... zobacz szczegoły Tracz nurogęś Ptaki Samiec w szacie godowej (od grudnia do maja) ma głowę i górną część szyi czarną z zielonym, metalicznym połyskiem, pióra na głowie... zobacz szczegoły Troć wędrowna Ryby Anadromiczna ryba wędrowna, należąca do gatunku Salmo trutta. Osiąga długość do 100 cm. W porównaniu z łososiem ma bardziej krępe ciało... zobacz szczegoły Trojszyk gryzący Owady Trojszyk wyglądem przypomina swojego większego krewniaka mącznika młynarka (Tenebrio molitor). Osiąga zaledwie 3 - 5 mm. Jego ciało... zobacz szczegoły Trzepla zielona Owady Gatunek ważki różnoskrzydłej z rodziny gadziogłówkowatych (Gomphidae). Wymiary: rozpiętość skrzydeł od 60–78 mm, długość ciała 50–60... zobacz szczegoły Tycz cieśla Owady Długość ciała 13-20 mm, czułki do pięciu razy dłuższe niż reszta ciała. Ciało brunatne, z szarym nalotem. Nazwa owada pochodzi od odgłosów... zobacz szczegoły Tygrzyk paskowany Pajęczaki Gatunek pająka sieciowego z rodziny krzyżakowatych. Samice osiągają do 25 mm, samce tylko 7 mm. Pająk ten nazwę swą zawdzięcza ubarwieniu... zobacz szczegoły Ważka czteroplama Owady Gatunek owada z rzędu ważek, należący do podrzędu ważek różnoskrzydłych. Występuje na półkuli północnej. W Polsce jest gatunkiem bardzo... zobacz szczegoły Ważka ruda Owady Gatunek owada z rzędu ważek należący do podrzędu ważek różnoskrzydłych. Jest blisko spokrewniona z ważką płaskobrzuchą. Wygląd samca... zobacz szczegoły Ważki Owady Rząd drapieżnych, starych ewolucyjnie owadów o przeobrażeniu niezupełnym, smukłym ciele, dużych oczach złożonych, krótkim tułowiu,... zobacz szczegoły Węglarek mniejszy Owady Należy do rodziny kózkowatych, jest jednym z pięciu przedstawicieli rodzaju Ropalopus w naszym kraju. Jest stosunkowo mały, jego wymiary... zobacz szczegoły Węgorz europejski Ryby Gatunek ryby węgorzokształtnej z rodziny węgorzowatych. Żyje przy dnie rzek i jezior. Zimę spędza zagrzebany w mule. Przed osiągnięciem... zobacz szczegoły Wiewiórka pospolita Ssaki Gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae). Osiąga długość ciała 20–24 cm i ogona 17–20 cm, masa ciała 200–300 gramów.... zobacz szczegoły Wilk szary Ssaki Wilki żyją w stadach. Żywią się głównie średniej i dużej wielkości ssakami kopytnymi (jelenie, dziki, sarny), nie gardząc mniejszymi... zobacz szczegoły Wodniczka Ptaki Gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny trzciniaków (Acrocephalidae), wcześniej zaliczanego do pokrzewkowatych. Zamieszkuje... zobacz szczegoły Wonnica piżmówka Owady Wonnica piżmówka należy do podrzędu z rodziny kózkowatych. Jej nazwa pochodzi stąd, że wonnica produkuje wydzielinę o woni piżma. Rozwój... zobacz szczegoły Wrona siwa Ptaki Gatunek średniego ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae), zasadniczo wędrowny, choć duża część osobników jest już osiadła (zwłaszcza... zobacz szczegoły Wrotki Zwierzęta Typ, małych (50-2000 µm), przezroczystych zwierząt bezkręgowych z charakterystycznym wieńcem rzęsków (aparatem wrotnym), od których... zobacz szczegoły Wtyk straszyk Owady Wtyk ma podłużny, nieco owalny kształt, długością dochodzi do 1,5 cm. Kolor ich ciała może być jasno, albo ciemnobrązowy. Odwłok ma... zobacz szczegoły Wyślepkowate Owady Do rodziny wyślepkowatych (Conopidae) w Polsce należy około 50 gatunków. Charakteryzują się one pękatymi, kanciastymi głowami, najczęściej... zobacz szczegoły Zając bielak Ssaki Bielak osiąga długość do 67 cm (w tym ogon do 6,5 cm). Waży od 2-5 do 8 kg. Jest nieco mniejszy od zająca szaraka, ma krótsze uszy... zobacz szczegoły Zając szarak Ssaki Szarak ma długość od 35 do 75 cm, a wysokość ok. 30 cm, a jego ogon, zwany omykiem, ma długość 8–10 cm. Waży od 3 do 6 kg. Ogon... zobacz szczegoły Zawisak borowiec Owady Gatunek motyla z rodziny zawisakowatych. Rozpiętość skrzydeł 6-9 cm, barwa szaro-brunatna, przednie skrzydła wąskie, stożkowato zakończony... zobacz szczegoły Zawisak tawulec Owady Rozpiętość skrzydeł sięga nawet 12,4 cm. Przednie skrzydła mają kolor brązowy, z jaśniejszymi, cienkimi paskami. Tylne skrzydła mają... zobacz szczegoły Zgniotek cynobrowy Owady Chrząszcz z rodziny zgniotkowatych. W stadium imago osiągają 11–15 mm długości. Ciało tych chrząszczy jest silnie spłaszczone, pokrywy... zobacz szczegoły Zięba zwyczajna Ptaki Gatunek małego ptaka z rodziny łuszczaków (Fringillidae). Opisana w 1758 roku przez Karola Linneusza. Pierwszy człon nazwy łacińskiej... zobacz szczegoły Żaba moczarowa Płazy Gatunek płaza bezogonowego z grupy żab brunatnych. Długość ciała samic 4–8 cm, masa ciała 8–24 g, długość ciała samców 4–8 cm, masa... zobacz szczegoły Żaba trawna Płazy Gatunek płaza z rodziny żabowatych. Podobnie jak żaba dalmatyńska i żaba moczarowa należy do tzw. żab brunatnych, która to nazwa bierze... zobacz szczegoły Żagnica wielka Owady Gatunek owada z rzędu ważek należący do podrzędu ważek różnoskrzydłych. Całkowita długość ciała 70–77 mm, długość tylnego skrzydła... zobacz szczegoły Żmija zygzakowata Gady Grzbiet o zabarwieniu brązowym, srebrzystoszarym, żółtawym, oliwkowozielonym, niebieskoszarym, pomarańczowym, czerwonobrązowym lub... zobacz szczegoły Żółw błotny Gady Gatunek żółwi z rodziny żółwi błotnych z podrzędu żółwi skrytoszyjnych. Jedyny gatunek żółwia żyjący naturalnie w Polsce. W środowisku... zobacz szczegoły Żubr Ssaki Żubr jest jedynym gatunkiem ze swojego rodzaju zasiedlającym Europę w okresie Holocenu, czyli ponad 11 tys. lat temu. Jest największym... zobacz szczegoły}

Words Of Wonders Guru Odpowiedzi » Szwajcaria Lodowiec Rodanu » Poziom 1712 » Ssak z rodziny jeleniowatych Prosta, ale wciągająca gra Words Of Wonders Guru to rodzaj gry, w której wszyscy prędzej czy później potrzebują dodatkowej pomocy, ponieważ w miarę przechodzenia prostych poziomów nowe stają się coraz trudniejsze.

źródło zdjęcia: Jelenie to podrodzina ssaków z rodziny jeleniowatych. Zamieszkują lasy, lasostepy, tereny bagniste i tundrę w Eurazji, Afryce i Ameryce Północnej. Największym z nich jest jeleń szlachetny, który może osiągać 2,5 m długości i do 1,5 m wysokości w kłębie. Jelenie ubarwione są zazwyczaj jednolicie, tylko młode są cętkowane na bokach i grzbiecie. Latem brązowopłowe do rudawego, zimą szarawe, z ciemniejszym karkiem u samców. Z natury jeleń jest zwierzęciem dziennym, ale pod wpływem czynników zewnętrznych zakłócających jego spokój i poczucie bezpieczeństwa prowadzi głównie nocny tryb życia, w dzień ukrywając się w leśnych gęstwinach. Rozpoczyna żerowanie po zmierzchu, a nad ranem wraca do swojej kryjówki. W ciągu dnia żeruje w miejscach, w których nie wyczuwa żadnego zagrożenia. Jelenie żyją w stadach, w gwarze myśliwskiej nazywanych chmarami. Łanie i cielęta żyją w stadach, którym przewodzi byk. Młode , dojrzałe płciowo samce tworzą osobne mniejsze grupy. Okres godowy nazywa się rykowiskiem. Przypada na wrzesień-październik. Samce walczą ze sobą o samice. Najsilniejszy samiec przegania pozostałe, słabsze samce. Wszystkie podgatunki jelenia szlachetnego charakteryzują się dużym porożem, którego liczba odnóg wzrasta wraz z wiekiem, osiągając największe rozmiary na początku lata u około 12-14-letnich osobników. Poroże zrzucane jest na przełomie marca i kwietnia i zaczyna odrastać wczesną wiosną, Ze względu na swoje poroże, które wyglądem przypomina gałęzie, jeleń w wielu mitologiach postrzegany jest jako pośrednik między światem zwierzęcym a roślinnym. Jest niejako zwierzęciem-drzewem, albo drzewem, które ożyło po zwierzęcemu. Z tego też powodu uznawany jest za króla lasu. W kulturze celtyckiej czczony jako bóg Cernunnos, jeleń symbolizuje męskość i witalność, a także odpowiedzialność, szacunek, mądrość i delikatność. ciekawostki: * Jelenie szlachetne śpią tylko 60-100 minut na dobę. * Byki, szczególnie podczas rykowiska, korzystają z kąpieli błotnych w tzw. kąpieliskach. Następnie ocierają się o drzewa, w celu pozbycia się pasożytów. * W okresie rykowiska, które trwa około miesiąca, byk jelenia szlachetnego mający chmarę łań traci na wadze około 20 – 30 procent masy ciała, czyli do około czterdziestu kilogramów, gdyż w tym czasie nie pobiera pokarmu, ograniczając się przeważnie tylko do zaspokajania pragnienia. Po okresie rykowiska byki zaszywają się w ostojach, regenerując siły i stopniowo odbudowując swoją masę. * Symbolicznie jeleniowi przypisuje się: kolory – zielony, pomarabczowy, różowy, lawendowy, kamienie – szafir, agat, różowy kwarc, kamień księżycowy * Jeleń według horoskopu indiańskiego patronuje urodzonym w dniach: 21 V- 20 IV, natomiast według horoskopu celtyckiego urodzonym w dniach 5 VI – 4 VII. autorem zdjęcia jest Jan Leśniewski Jako zwierzę mocy: Pojawiając się w naszym życiu, jeleń przynosi nam dynamikę łagodności i dużo witalności. Dodaje nam w ten sposób odwagi do tego, byśmy zupełnie naturalnie kroczyli swoją drogą, słuchając swego wewnętrznego głosu, swojego serca. Jeleń nie musi nas więc prowadzić, czy nami przewodzić. Kroczy jedynie gdzieś w pobliżu nas i swoją obecnością pomaga nam łagodnie przezwyciężać wszelkie przeszkody. Pokazuje nam, jak najlepiej poradzić sobie z ciemną stroną życia i pomaga zrozumieć uczucia, zarówno nasze własne, jak i innych. Uczy nas, że dzięki miłości i wyrozumiałości, możemy wyjść zwycięsko z wielu trudnych sytuacji życiowych. Nakierowuje przy okazji nasz wzrok na piękno otaczającego nas świata, a tym samym na piękno w nas samych. Jeleń nie musi nam wskazywać kierunku, bowiem towarzyszy tym z nas, którzy kierunek owy już znają. Motywuje nas jednak do jeszcze większego zaufania własnej intuicji, własnej mądrości, własnej duszy. One są naszym najlepszym przewodnikiem. Z jednej strony jeleń pomaga nam się bardziej otworzyć, bardziej sobie samemu zaufać i dzięki temu odkryć specjalne talenty jakie w nas drzemią. Pomaga nam je rozbudzić, uaktywnić i rozwinąć. Z drugiej strony, zwiększając naszą sensytywność i wrażliwość, jeleń nawoluje nas też do tego, byśmy też uważnie obserwowali to, co się dookoła nas dzieje. Byśmy zawczasu dostrzegali niebezpieczeństwo w postaci negatywnych energii i mogli na czas reagować. Jeleń przypomina nam o dbaniu o naszą przestrzeń, dbaniu o ochronę samych siebie, abyśmy nie stali się zwierzyną łowną, ani niczyją ofiarą. Miłość i lagodność ma obejmować przecież również nas, dlatego kochajmy całym sercem, ale bądźmy uważni. Jeleń wyostrza więc nasze zmysły i obdarza nas mocą rozpoznania, tak byśmy potrafili dostrzegać za każdym słowem czy czynem też to, co się naprawdę w nim kryje. Uczy nas dostrzegać w widzialnym też tego co niewidzialne. Jeleń ofiarowuje swoją moc innym zwierzętom stając się ich pożywieniem. Potrafi jednak ową moc odnowić. Tym samym pokazuje nam, abyśmy i my ofiarowywali innym moc naszego serca. Przypomina nam jednak o tym, abyśmy nie zapominali przy tym o samych sobie. I nauczyli się mówić „nie”, nauczyli się mówić „stop”, nauczyli się wycofywać, jeśli to służy naszemu dobru. A jeśli mimo to ktoś nie akceptuje naszych granic, jeśli mimo naszego łagodnego „nie” wkracza w naszą przestrzeń by ją brudzić, jeleń pomaga nam zawalczyć o siebie nie szczędząc przy tym rogów. Ze strony cienia: Jeleń wskazuje na powierzchowność, rozproszenie, niestałość, wynikajacego głównie z tego, iż nie znamy swojego kierunku. Może w jakiś sposób czujemy już w ktorą stronę chcemy zmierzać, ale jednocześnie nie chcemy puścić tego, co leży po zupelnie przeciwnej i zwyczajnie nie umiemy naprawdę wybrać. Bo wciąż łudzimy się, iż możemy zjeść ciastko i jednocześnie nadal mieć ciastko. Jeleń pokazuje tu lękliwość, odwracanie uwagi i uciekanie przed problemami. Choć tak naprawdę wszystko to jest raczej brakiem gotowości do odważnego wyboru, o którym już wiemy że jest tym najwlaściwszym. autorem zdjęcia jest Jan Leśniewski Jeśli jeleń jest twoim zwierzęciem mocy wtedy: * Jesteś łagodny i jednocześnie odważny. Łagodność nie jest twoją słaboscią, ale twoją siłą, która pomaga ci przezwyciężać trudności i realizować marzenia. * Dostrzegasz i doceniasz piękno w otaczającym cię świecie, ludziach, których spotykasz i samym sobie. * Jesteś wrażliwy, ale tez bardzo uważny. Nawet w fazie wielkiego rozluźnienia i relaksu uważnie obserwujesz wszystko co się dzieje wokół ciebie i wyłapujesz nawet najmniejsze sygnały z otoczenia. * Jesteś wyrozumiały, pełen ciepła i serca dla innych. Jednak dbasz też o swoja przestrzeń, aby nie stać się ofiarą tych, którzy chcieliby cię wykorzystać. autorem zdjęcia jest Zdzisław Olejniczak Jeleń obdarzy cię szczególnym wsparciem jeśli: * Znajdujesz się w sytuacji, która wymaga od ciebie skupienia i uwagi. * Chcesz rozpocząć jakiś nowy projekt, ale brakuje ci wiary w samego siebie. * Bardzo chętnie pomagasz innym i dajesz od siebie, ale masz problem z mówieniem „nie” i chciałbyś nauczyć się większej asertywności. * Czujesz, iż jakaś sytuacja albo czyjeś zachowanie powoduje u ciebie narastający gniew lub nawet wściekłość i chcesz owy gniew twórczo wykorzystać, nie tracąc nic ze swojej łagodności. Jeleń w moich obrazach

^{Mała ryba z rodziny śledziowatych, w Bałtyku osiąga 10–14 cm, w Morzu Północnym dorasta do 17 cm. Ciało szprota jest pokryte srebrnymi łuskami, niebieskawymi na grzbiecie, głowa bezłuska, wieczko skrzelowe gładkie, oczy z wąskimi powiekami tłuszczowymi. Cecha szczególna: szorstka krawędź brzucha.} .